Het asbestdakenverbod per 2024 is nog niet wettelijk verankerd, maar toch zet het Rijk sterk in op versnelde sanering van de ruim 95 miljoen vierkante meter aan asbestdak. Huiseigenaren worden tot hoge kosten verplicht door de overheid, terwijl diezelfde overheid asbest in de vorige eeuw stimuleerde. Het besef dat asbest gezondheidsrisico's met zich meedraagt, leidde in 1993 tot een asbestverbod. Het verbod kwam te laat voor werknemers in de asbestindustrie die vaak jarenlang en zonder medeweten aan asbest blootgesteld zijn en daar vaak tientallen jaren later de nadelige gevolgen van ondervinden. Asbestblootstelling kan namelijk asbestkanker, longkanker en stoflongen veroorzaken. Per 2040 wil de overheid dan ook geen nieuwe asbestslachtoffers meer. Met het voorgestelde asbestdakenverbod streeft zij ernaar de laatste grote bron van kankerverwekkende asbestvezels in onze leefomgeving weg te nemen. Asbestdaken kunnen verweren, waardoor asbestvezels in de lucht terechtkomen die wij weer kunnen inademen. Maar hoe groot is het daadwerkelijke gezondheidsrisico van deze asbestdaken? Onderzoeken wijzen uit dat asbestdaken inderdaad verweren, maar dat het overgrote deel van de loskomende vezels met de regen wordt weggespoeld de regengoot in. Hierdoor blijft de asbestvezelconcentratie in de buitenlucht door verwering van asbestdaken onder de grens van het zogeheten 'Verwaarloosbaar Risico'. De geschatte kosten voor de sanering van alle asbestdaken bedraagt 1,6 miljard euro en komen voornamelijk op het bordje van huiseigenaren, ondernemers en boeren terecht. Zij worden geconfronteerd met hoge kosten, doordat gecertificeerde bedrijven daken groter dan 35 vierkante meter moeten verwijderen. Daarnaast komen bij deze kosten ook nog de extra kosten voor een nieuw dak. Hoge kosten waar weinig subsidie tegenover staat. De verstrekte Rijkssubsidie van 4,50 euro per vierkante meter is dan ook een druppel op de gloeiende plaat. Wie moet voor de kosten opdraaien?
