In Nederland wordt heel vaak off-label voorgeschreven. Dat betekent dat iemand een geneesmiddel krijgt dat niet voor zijn of haar ziekte bedoeld is maar wel heel goed werkt. Voor een aantal van die off-label voorgeschreven medicijnen is het nuttig (omdat veel patiënten er baat bij hebben) om het middel officieel voor de tweede ziekte te registreren.



De registratie van een geneesmiddel komt normaalgesproken van een fabrikant. Een fabrikant die een middel voor ziekte A op de markt heeft gebracht maar weet dat het voor ziekte B ook werkt. Het komt met regelmaat voor dat een fabrikant dan veel geld vraagt voor de registratie van het middel voor ziekte B terwijl het ontwikkeltraject al achter de rug is.

Chris Mulder, MaagDarmLeverarts verbonden aan het AmsterdamUMC ontdekte in 2001 dat een middel voor leukemie ook goed zou kunnen werken voor mensen met chronische darmklachten (IBD). Samen met zorginnovator Frans-Joseph Sinjorgo begonnen ze aan een onderzoekstraject. In 2007 promoveerde Nanne de Boer als eerste op het hergebruik van het middel voor leukemie. Inmiddels zijn er negen onderzoekers op gepromoveerd. In 2008 sloot fabrikant Hennie Henrichs van Teva Pharmachemie zich bij de groep aan en vroeg een handelsvergunning aan. In 2014 kregen ze een voorwaardelijke registratie voor het middel dat de naam Thiosix had gekregen. Sindsdien lopen er twee registerstudies naar de ervaringen van patiënten met Thiosix.



De verwachting van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen, voorzitter Ton de Boer, is dat eind 2019 het hele Thiosix dossier gewogen kan worden voor definitieve registratie. Definitieve registratie is wenselijk omdat de leveringszekerheid, de veiligheid en de vergoeding voor iedere patiënt dan gewaarborgd zijn. Normaal gesproken duurt de registratie van een nieuw geneesmiddel ongeveer 10 jaar. Als Thiosix eind 2019 geregistreerd zal worden, dan heeft het traject 12 jaar geduurd.



Deze eerste Drug Rediscovery op deze manier (vanuit een academische groep met een andere fabrikant van de oorspronkelijke) is een poging om geneesmiddelen goedkoper beschikbaar te maken. Daar komt bij dat de groep transparant is over de prijs en een veel lager bedrag vraagt dan toegestaan. Thiosix heeft weinig bijwerkingen. Als de mensen die baat hebben bij Thiosix het middel allemaal voorgeschreven krijgen en daardoor niet of pas veel later over hoeven te stappen op de dure andere middelen, bespaart dat 40 miljoen euro per jaar.



Een reportage van Joga Brouwers, eindmontage: Sander Bartling.