Een jaar geleden presenteerden vreemdelingenrechtadvocaten een zwartboek met misstanden in het vreemdelingenrecht. Ze zagen in het Nederlandse vreemdelingenbeleid een parallel met de toeslagenaffaire. Volgens hen is de menselijke maat uit het oog verloren bij het beoordelen van verblijfsaanvragen en veroorzaakt dat schrijnende gevallen. Mede vanwege politieke keuzes zou bij uitvoeringsorganisatie IND een werkcultuur heersen waarin vreemdelingen worden gewantrouwd en alles gericht is op het afwijzen van verblijfsaanvragen. Hoe zit dit systeem in elkaar en hoe menselijk is ons vreemdelingenbeleid een jaar na het zwartboek?