Het waren twee bewogen weken voor de Utrechtse Arie Maat. Nadat we een filmpje maakten over zijn zoektocht naar een woning, besluit de eigenaar van zijn vakantiehuisje het huurcontract op te zeggen. Na dagen koortsachtig bellen is er voorzichtig positief nieuws. De gemeente Utrecht biedt hem een appartement aan in een opvangcentrum voor gezinnen die dakloos dreigen te worden.
De afgelopen weken volgden we Arie (50) voor ons onderzoek Woonproblemen bij zijn pogingen een huurwoning te vinden in een oververhitte woningmarkt. Na het stranden van zijn huwelijk vindt hij samen met zijn kinderen onderdak op een recreatiepark, in de buurt van zijn ex-vrouw. ‘Een tijdelijke oplossing,’ zo denkt Arie aanvankelijk. Maar na twee jaar zoeken heeft hij nog altijd geen zicht op een andere woning en begint zijn situatie steeds penibeler te worden.
Kort na de opnames besluit de parkeigenaar namelijk om zijn huurcontract op te zeggen. Arie moet voor 31 januari zijn boeltje hebben gepakt. ‘De grond zakte onder mijn voeten weg. Ik heb werkelijk iedere ambtenaar die ik de afgelopen jaren heb gesproken gemaild en gebeld, om ze ervan te doordringen dat er echt iets moet gebeuren. Een gedoogconstructie, een tijdelijke woning. Als ik maar niet op straat kom te staan.’
In het filmpje, noch in het artikel hebben we vermeld waar Arie precies woont. Ook op zijn eigen Facebook-pagina, waarop hij zijn zoektocht bijhoudt, laat hij in het midden waar zijn stacaravan staat. Permanent wonen is er namelijk niet toegestaan. Krijgt de gemeente er lucht van, dan kan de eigenaar een bezoek van de afdeling handhaving verwachten. Maar volgens de beheerder van het park is er geen verband tussen Arie’s keuze om de publiciteit te zoeken en het beëindigen van zijn huurcontract. ‘Het is ons beleid om niet langer dan elf maanden te verhuren. Die termijn is al overschreden. Als we toestaan dat hij hier nog langer woont, lopen we het risico dat de gemeente hier boetes komt opleggen of chalets sluit.’
Arie heeft begrip voor de opstelling van de parkeigenaar, maar ziet zich geconfronteerd met een ingewikkelde situatie. Op papier woont hij namelijk in Leidschendam. In die gemeente wist hij eerder dit jaar wel een briefadres te bemachtigen, nadat dit in Utrecht - de gemeente waar hij werkt en waar zijn kinderen wonen - niet was gelukt. Formeel komt Arie niet aanmerking voor urgentie of crisisopvang in Utrecht, maar ook niet in de gemeente Stichtse Vecht, de plek waar hij eigenlijk woont.
Wat volgt zijn verhitte mails en telefoontjes aan de wethouder Wonen, het team adresonderzoek en corporaties in de buurt. ‘Dat leverde niets op. Men wijst je vriendelijk op de regels en dat ze daar ook niet zoveel aan kunnen veranderen.’
Tussenvoorziening
Het verlossende woord komt uiteindelijk toch uit Utrecht. De gemeente heeft zich opnieuw over zijn zaak gebogen en besluit Arie een plekje in het Corporatiehotel aan te bieden: een tussenvoorziening voor inwoners zonder verslaving of problematische schulden die dakloos dreigen te worden. Samen met zijn kinderen kan hij een halfjaar op adem komen. Het is wel de bedoeling dat hij blijft zoeken naar een andere woning. Mocht dat niet lukken, dan krijgt hij eenmalig een woning aangeboden via de stichting die over urgentieregelingen gaat.
Arie reageert geëmotioneerd. ‘Ik heb op straat staan huilen. Er valt in één klap zo’n berg stress van je af. Zonder woning kan ik mijn kinderen niet opvoeden op de manier waarop ik dat wil. Momenteel heb ik de kinderen het grootste deel van de week. Ik had dan ergens een kamer moeten vinden en de kinderen bij mijn ex-vrouw laten wonen.’
Publiciteit
Goed nieuws dus, maar de hele zaak roept wel vragen op. Strijkt de gemeente Utrecht hier onder druk van de publiciteit met de hand over het hart? En als dat niet zo is, waarom is deze oplossing dan niet eerder aangeboden?
Volgens een woordvoerder van de gemeente Utrecht is Arie al eerder een plekje in het Corporatiehotel aangeboden, maar heeft hij daar toen geen gebruik van gemaakt. ‘Met de publiciteit werd de vraag opnieuw voorgelegd en hebben opnieuw een aanbod gedaan aan meneer.’
Volgens Arie klopt dit niet. ‘Er is mij destijds een aanbod gedaan voor crisisopvang, maar dat vond ik geen gezonde omgeving voor mijn kinderen, tussen de verslaafden en mensen met geestelijke problemen.’ Hij wijst op mailwisselingen waaruit blijkt dat hij in 2017 al een aanvraag heeft gedaan voor een plek in het Corporatiehotel. ‘Als ik daar toen gebruik van had kunnen maken, had ik hier toch niet gezeten?’
