Ze was zeurende ouders zo beu dat ze vervroegd met pensioen ging. Een kleuterjuf ergerde zich rot aan de veeleisende ouders die bijna elke dag om uitleg kwamen vragen. Ze doet een dringende oproep aan ouders: ‘Bemoei je niet overal mee. De juf weet waar het over gaat, die heeft de expertise. Je geeft je kind op school uit handen. Geef de docent het vertrouwen.’
De kleuterjuf, die liever anoniem blijft, reageert op ons eerdere artikel over ‘juridisering van het onderwijs’. Een zorgelijke ontwikkeling waarbij ouders steeds vaker rechtszaken aanspannen tegen scholen om hun gelijk te halen.
Meer dan 25 jaar onderwijservaring heeft de kleuterjuf. Ze gaf les op drie verschillende basisscholen in het midden van het land. ‘Het zijn de hoogopgeleide ouders die het ergst zijn.’ Ze deed vooral kleuterklassen, al stond ze ook weleens voor klassen met oudere leerlingen. ‘De laatste jaren ging er geen dag voorbij dat er geen gedoe was met ouders. En altijd wordt alleen het verhaal van kind geloofd.’
Naast de toenemende administratieve druk waren de veeleisende en mondige ouders de belangrijkste reden om te stoppen met haar werk, hoewel ze op dit moment af en toe nog invalt vanwege het schreeuwende tekort aan onderwijspersoneel.
De klachten
Het gezeur en geklaag gaat over van alles en nog wat: Ze zou niet goed hebben opgetreden bij een angstig kind, een ‘voldoende’ op een rapport moest een hoger cijfer worden en een moeder klaagde dat haar dochter zenuwachtig werd van bepaalde rekenspelletjes. En toen de juf een moeder, die altijd te laat was, de tip gaf om iets eerder op te staan, stapte moeder gelijk naar de directeur.
Vooral de manier van aanspreken stoort de kleuterjuf: ‘Ouders gaan meteen in de aanval en vertellen me hoe ik iets moet doen. Eerst informeren hoe ik ernaar kijk, is er niet meer bij.’ En al het gedoe kost volgens de juf ook nog eens veel tijd waardoor ander werk blijft liggen.
‘Kinderen zijn goudklompjes geworden. Ouders moeten door de week hard werken en in het weekend worden de kinderen verwend. Het lijkt wel of ouders zich schuldig voelen dat ze er te weinig zijn en dan op school gaan zeuren en het beste eisen voor hun kind.’
