Vrachtwagenchauffeur Lex Lecomte is een oude bekende van De Monitor. In maart 2019 reed Teun van de Keuken mee in zijn cabine om te praten over de strijd van Lex tegen obesitas. Meer dan 140 kilo zwaar was de chauffeur, tot hij besefte: alleen een maagverkleining kan mij nog redden.
We rijden weer een stukje mee met Lex, voor ons onderzoek naar obesitas. In Nederland krijgen zo’n 12 duizend mensen zo’n ingreep. Een forse operatie waar je niet zomaar voor in aanmerking komt. Lex: ‘Mijn BMI was boven de 40. En omdat ik ook een veel te hoge bloeddruk had en tegen diabetes aan zat te schuren, kon ik het traject in. Dan volgen allerlei gesprekken met een diëtiste, de bariatrisch verpleegkundige, en de psycholoog om te kijken of je ook zelf klaar bent om die stap te nemen. Want je gaat toch een traject in van 5 jaar.’
Lex is in mei vorig jaar geopereerd in het Catharinaziekenhuis in Eindhoven. Gekozen is voor een zogenaamde sleeve, waarbij een klein gedeelte van de maag intact blijft. Het resultaat is spectaculair.
Vijf kleine maaltijden per dag
‘Ik ben inmiddels 53 kilo afgevallen. Dat is wel het meest in het oog springende effect. Je gaat ook anders leven. Je moet anders gaan eten: vijf tot zes keer per dag een kleine maaltijd. In principe mag ik bijna alles eten, alleen niet te vet en niet te veel suiker. Maar één ding is wel echt opletten: ik moet zorgen dat ik voldoende eiwitten binnenkrijg. Omdat ik als gevolg van de operatie niet alleen vet afbouw, maar ook spieren en dat is niet de bedoeling.’
‘Loshangende vellen’
Waar Lex voór zijn operatie soms door twee mensen overeind moest worden geholpen als hij op de grond zat te klussen, is zijn bewegingsvrijheid nu helemaal terug. Met één kanttekening: hij zit letterlijk ruim in zijn vel. ‘je wordt er niet per se mooier op. Dus de kans dat ik nu in een zwembroek aan het strand ga lopen, is kleiner dan voor die tijd. Want toen ik zo dik was, schaamde ik me daar ietsje minder voor dan nu, met allerlei loshangende vellen’.
Lex nu
Als vrachtwagenchauffeur komt Lex nog veel in tankstations waar de ongezonde snacks en het snoepgoed voor het grijpen liggen. Een plek met veel verleidingen, zoals de gehaktballen. ‘Ik heb er wel één geprobeerd. Nou, ik kreeg ‘m niet weg, heb er maar een klein stukje van gegeten en de rest weggegooid. En ten tweede had ik zoiets van: bracht het nou wat ik hoopte? Nee, ook niet meer. Ik heb ze nooit meer aangeraakt.’
Voor iemand met naar eigen zeggen twee ‘foute’ hobby’s, namelijk eten en koken, is het de vraag of Lex zijn nieuwe levensstijl kan volhouden. Hij is positief maar vooral blij dat hij 5 jaar lang professionele hulp krijgt. ‘Nu lukt dat heel goed. Ik ga er ook vanuit dat ik het vol kan houden. Maar ik ben wel benieuwd of het probleem dat me meer dan 40 jaar heeft beziggehouden, nu echt weg is. Hoe is dat over 5 jaar?’
Kritiek van mensen op de vergoeding voor de 10 duizend euro kostende operatie plus het hulptraject kan Lex tot op zekere hoogte begrijpen. Maar: ‘Dan moet ik ook iets heel vervelends zeggen. Je zegt ook niet tegen iemand met longkanker die rookt: ‘We gaan jou niet behandelen, want t is eigen schuld dikke bult’. Dat doe je ook niet. Het is medisch aangetoond dat morbide obesitas een serieuze ziekte is. Als je er niets tegen doet, wordt het chronisch’.
