Helaas was Max vannacht te laat. De politie had nog gereanimeerd, maar het mocht niet baten. De oude mevrouw was overleden. De ambulancebroeder maakt zich zorgen over oude mensen die in isolatie zitten. “In dit geval kwam de politie af op een melding van overlast vanwege haar geschreeuw, maar anders had niemand gemerkt dat ze was overleden.”
Max belt zijn vader twee keer per dag. En de kleinkinderen facetimen hun opa. Maar verder heeft de oude baas door de coronacrisis zelden aanspraak. En dat geldt voor meer oudere mensen, merkt Max tijdens zijn werk. “Van de week was ik bij een ouder stel, waarvan ik de man mee moest nemen. Zijn vrouw stond al klaar met haar tasje om bij me in de ambulance te stappen.” Dan legt Max uit dat ze niet mee mag. Dat er nu restricties zijn. “Maar zo’n mevrouw van in de tachtig snapt daar niks van. Dan bel ik haar zoon: ‘U moet komen want uw moeder is heel emotioneel’. Deze zoon kwam gelukkig, maar dat is echt niet altijd zo.”
“Godzijdank, eindelijk is ze dood”
De dochter van een andere patiënt, die de reanimatie niet overleefde, was zeker niet gekomen. “Die zei: ‘Godzijdank, eindelijk is ze dood’, toen we haar belden met het nog warme lichaam van haar moeder naast ons.” Dat er überhaupt iemand bij haar overlijden was, had ze te danken aan dat ze ‘s nachts op straat had staan schreeuwen, waarschijnlijk omdat ze zo benauwd was. “Buren hadden een melding gedaan van overlast.”
Had deze mevrouw corona? “Ik bel altijd mijn patiënten na om te horen waar ze mee bekend waren. Maar deze dame was gezond. Geen klachten. Er lagen overal zakdoekjes en neussprays in huis. Het kan ook haar hart zijn geweest, maar ik denk covid. We zullen het niet weten, want ze wordt niet meer getest.”
De coronamaatregelen beginnen echt een probleem te worden voor kwetsbare ouderen, hoorden we ook al van een andere zorgverlener. Wijkverpleegkundigen komen minder, dagbesteding is dicht. Max is bang dat mensen straks dood in huis liggen. “Pas weken later kom je er dan achter door de lucht of doordat ze hun rekeningen niet betalen.”
Zingende zusters
Dit zijn heftige gebeurtenissen. Is het werk voor Max nu heel anders dan anders? “Aan de normale griep gaan ook veel mensen dood. Zoals twee jaar geleden. Ook jonge mensen. Dan hebben ze symptomen verwaarloosd, of heeft de huisarts het verkeerd beoordeeld. Maar dit is voor mij wel extreem.” Anders dan anders is ook dat Max zelf al dagen niet thuis komt. “Ik snotter nog, dus ik heb mijn vakantie-appartement verlengd.”
Toch ziet hij ook mooie dingen gebeuren: “De natuur heeft meer rust, zo lijkt het, en collega’s komen nader tot elkaar.” Die collega’s kunnen ook juist heel vrolijk zijn: “In het ziekenhuis hoorde ik tijdens de nachtdienst twee zusters samen keihard zingen. Op een plek waar patiënten het niet konden horen uiteraard. Daar werd ik heel blij van.”
