‘Mijn vader is in zijn ontwikkeling blijven steken op het niveau van een 16-jarige ongeveer,’ vertelt Nicole. Zij benadert ons voor het onderzoek Wilsonbekwaam. Hij is volgens haar wel in staat om de gewone dagelijkse dingen te doen, maar hij heeft moeite met alles wat van zijn routine afwijkt.
Nicole maakt zich grote zorgen om haar vader.‘ Inmiddels is hij achteruit gegaan en op het randje van dementerend.’ Haar vader was volgens haar erg eenzaam en gedeprimeerd na het overlijden van haar moeder, inmiddels al weer 13 jaar geleden.
Zij vond het in eerste instantie dan ook prettig voor hem dat hij contact kreeg met een vroegere kennis. Nicole woont namelijk zelf een eind van haar vader vandaan. Hij kwam de man jaren geleden opnieuw tegen bij een computerinloop in het wijkcentrum. Dat contact werd steeds intensiever en inmiddels komt hij dagelijks bij het gezin van zijn vriend over de vloer en eet hij mee met het gezin.
Tweedehands auto
Haar vader draagt bij aan de boodschappen voor het eten bij zijn vrienden. Voor Nicole niet meer dan logisch. Zij houdt de financiën en bankzaken van haar vader in de gaten en is gemachtigd voor zijn rekening. En dan beginnen haar wat zaken op te vallen. Zij ziet dat er maandelijks veel meer geld van zijn rekening wordt afgeschreven dan gebruikelijk. En ook andere zaken, zoals een lening aan zijn vriend voor een tweedehands auto, vindt zij verdacht.
Om haar vader tegen misbruik te beschermen, wil zij hem onder bewind laten plaatsen en doet een aanvraag voor bewindvoering bij de rechter. Die kent dat toe. Maar haar vader spant met hulp van zijn vriend hoger beroep aan en tot haar ontsteltenis beëindigt deze rechter het bewind. Die oordeelt dat zijn toestand niet zodanig slecht is dat bewind nodig is.
Nicole maakt zich grote zorgen. ‘Mijn vader heeft niet het besef dat iemand kwaad wil en hij speelt graag Sinterklaas. Hij laat zich makkelijk inpalmen.
Haar vader is vooral opgelucht dat het bewind voorbij is. Hij wil graag ‘eigen baas’ zijn en vindt het bewind niet nodig.
