Een jonge moeder uit Zwolle, beviel tijdens haar studie van drie kinderen. Maar van de docenten en decanen ervoer ze weinig steun, zo vertelt ze. ‘Doorstuderen, net zoals ieder ander,’ was het devies.
Roos, inmiddels 25, studeerde van 2014 tot 2016 aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). In het tweede jaar van haar opleiding beviel ze van een dochter. Het moederschap bleek niet te combineren met een zware opleiding en in 2016 is stapte ze daarom over naar Hogeschool Windesheim in Zwolle. Dit leek in eerste instantie een schot in de roos, maar toen ze in de zomer van 2017 van nog een kind beviel, liep ze opnieuw tegen allerlei problemen aan. Zo vertelt ze dat ze nergens kon kolven. ‘Omdat ik mensen daar niet lastig mee wilde vallen, deed ik dat maar op de wc.’
Volgens Roos kreeg ze van haar studentenbegeleider op de universiteit opmerkingen te horen als: ‘Waarom ga je eigenlijk nu studeren? Waarom doe je dat niet in deeltijd? Of: Ga verder met je studie als je kinderen op de basisschool zitten.’ De jonge moeder dacht daar zelf heel anders over en wilde juist door studeren, maar moest zich steeds blijven verantwoorden uit angst lastig gevonden te worden. ‘Uiteindelijk ben ik dat zelfs een beetje uit de weg gegaan. Zo’n universiteit of hogeschool is een grote organisatie, waarvan je niet weet waar je aan kunt kloppen.’
‘Iemand die met zijn volle verstand te veel drinkt en daardoor een gebroken been oploopt kan wel geholpen worden en mag wel colleges missen, maar omdat zwangerschap als een keuze wordt gezien, kan er niks.’
Tussen de colleges door
Vanwege de strenge aanwezigheidsplicht mocht ze op de universiteit ook geen colleges missen. Ze ging tot 37 weken zwangerschap naar school. Toen ze anderhalve week later beviel, moest ze noodgedwongen met haar colleges stoppen. ‘Ik mocht vanwege de zwangerschap niet meer colleges missen dan anderen en als ik dat dan toch wilde moest ik langs de decaan om daarover te praten.’
Het antwoord van de universiteit luidde: ‘Ja, jij bent zwanger en dat is jouw keuze, als het nou een medische omstandigheid was, dan hadden we erover kunnen praten,’ vertelt Roos. ‘Iemand die met zijn volle verstand te veel drinkt en daardoor een gebroken been oploopt kan wel geholpen worden en mag wel colleges missen, maar omdat zwangerschap als een keuze wordt gezien, kan er niks!’
‘Vanuit de universiteit en hogeschool raadden ze me vooral aan om minder te gaan doen’
Een tweede kind
Toen ze op de hogeschool van haar tweede kind beviel, probeerde ze borstvoeding te blijven geven door op school te kolven. Ze vertelde de school meteen dat ze bevallen was, in de hoop dat er iets geregeld kon worden. Ook vroeg ze expliciet aan haar studentenbegeleider of er een kolfruimte was. Volgens Roos liet de begeleider weten dat die er vast wel zou zijn, maar niet voor studenten.
Om te kolven probeerde ze daarom maar een rustig plekje op te zoeken op momenten dat iedereen even naar de koffiecorner ging of als iedereen in de les zat. ‘Je zoekt het een beetje uit, want het apparaatje maakt best veel geluid en het voelde gewoon ongemakkelijk om op een wc-hokje te zitten in de angst dat iemand daarnaast zit en denkt: wat gebeurt daar nou? Dit was heel ongemakkelijk, dus dat kolven heb ik dan ook niet heel erg lang volgehouden.’
‘Vanuit de universiteit en hogeschool raadden ze me vooral aan om minder te gaan doen. Zo vertelden ze bijvoorbeeld dat er allerlei compensatiepotjes zijn waardoor je er langer over kunt doen, of er werd over gesproken dat je bepaalde vakken kunt laten vallen.’
Toch een oplossing?
Inmiddels heeft Roos drie kinderen en is ze bijna afgestudeerd. Dat het zo gaat op opleidingen is volgens haar niet per definitie kwade wil. ‘Het probleem is vooral dat veel docenten echt geen idee hebben. Ik vraag mij af of ze er überhaupt bij stilstaan wat het voor een moeder betekent om geen borstvoeding te kunnen geven, omdat ze naar school gaat.’ De vrouw kaartte dit probleem meerdere malen aan bij het college van bestuur. ‘Ik ontving veel en positieve reacties en hoopte op een goede afloop, maar echte stappen werden nooit gezet,’ zegt Roos.
‘Er zou iemand moeten komen die daar verantwoordelijk voor is, waarbij je dit soort situaties kunt aankaarten,’ laat Roos weten.
Universiteit en Hogeschool
De Rijksuniversiteit Groningen reageert op het verhaal van Roos met de mededeling dat ze het vervelend vinden dat de studente niet wist waar ze zich zou moeten melden. ‘Van begin af aan wordt gezegd dat waarmee je ook zit, je altijd bij de studieadviseur kunt aankloppen,' laat woordvoerder Jorien Bakker van de RUG weten. ‘Iedere aanstaande moeder en iedere zwangerschap is anders. Studieadviseurs wijzen studenten er altijd op dat het geen schande is om de studie tijdelijk te staken. (…) Als de omstandigheden buiten de schuld van de student ertoe leiden dat er vertraging ontstaat, dan kan een beroep gedaan worden op het Profileringsfonds. Dit gezegd hebbende, als iemand niet aan de eindtermen van een vak kan voldoen, wordt het vak niet gehaald. Dat geldt net zo goed voor iemand die met een gebroken been in het ziekenhuis ligt.’
Hogeschool Windesheim laat weten verschillende voorzieningen te hebben voor zwangere studenten, zoals een kolfkamer en rustruimtes. De hogeschool zegt, ‘mee te kunnen denken over de mogelijkheden die er zijn om de studie voort te zetten en te kunnen helpen bij het aanvragen van financiële compensatie voor eventuele studievertraging of bij praktische oplossingen, zoals het regelen van een bureaustoel als een zwangere student rugklachten heeft en daarom moeite heeft colleges te volgen.’
Roos is een pseudoniem. De vrouw wil in verband met haar privacy liever anoniem blijven.
Oproep
Herken je dit verhaal of heb je ook zoiets meegemaakt in je studietijd of bij het vinden van een stageplaats of een baan? Laat het ons weten.
