Anke, tot voor kort pakketbezorger bij een onderaannemer van PostNL, voerde met haar laatste werkgever een hevige strijd voor een eerlijkere vergoeding , zo vertelt ze. “Je loopt de hele dag te rennen. Een topsporter wordt na elke prestatie beloond met een massage. Als pakketbezorger lever je ook een topprestatie, maar dan heb je nauwelijks geld voor de fysio.”
“Ik heb ruim twaalf jaar gewerkt als pakketbezorger, en nu wordt mijn contract niet verlengd”, zegt Anke* die tot voor kort pakketten rondbracht voor een onderaannemer van PostNL. “Eerder had ik een nulurencontract”, vertelt ze. “Dat vond ik wel vreemd, maar ik kreeg netjes uitbetaald, dus ik klaagde niet. Toen het bedrijf vervolgens werd overgenomen, kwam ik ineens in loonschaal nul terecht. Ik tekende, want ik had niets anders om handen. Maar dat was natuurlijk niet logisch. Ik werkte er al jaren.”
Hogere loonschaal
Anke is een van de tipgevers de we spreken voor ons lopend onderzoek naar pakketbezorging, waarin we de tarieven en de werksituatie onder de loep nemen. Anke durft niet met haar echte naam in de het artikel, omdat ze recht heeft op een vergoeding van haar oude werkgever en bang is dat haar werkgever niet over de brug komt als ze zich negatief uitlaat over de onderaannemer van PostNL.
Ik heb vaak voor mijn rechten op moeten komen. Zo werkte ik vaak op zaterdag, dan zou ik honderdvijftig procent uitbetaald horen te krijgen. Maar ik kreeg gewoon mijn standaardloon.
”Als ze vroegen of ik extra wilde werken, zei ik: ‘Nee, ik wil eerst in een hogere loonschaal.’ Uiteindelijk deden ze dat”, aldus Anke die voet bij stuk hield. “Ik heb vaak voor mijn rechten op moeten komen. Zo werkte ik regelmatig op zaterdag, dan zou ik honderdvijftig procent uitbetaald moeten krijgen. Maar ik kreeg dan gewoon mijn standaardloon.” Pas toen ze een e-mail naar haar baas stuurde waarin ze zich beklaagde, kreeg ze het loon waar ze recht op had, zo verklaart ze.
PostNL besteedt het grootste deel van de pakketbezorging uit via onderaannemers, die pakketbezorgers in dienst hebben. Deze groep valt onder de cao beroepsgoederenvervoer. Dagelijks worden er zo’n 4.000 ritten gereden door bezorgers van PostNL, waarvan 3.000 verzorgd door onderaannemers van PostNL. Tijdens de coronacrisis waren dat er volgens PostNL zo’n 3.500 van de in totaal 4.500 ritten.
Opgelucht
Een paar weken geleden kreeg Anke te horen dat haar contract niet werd verlengd. Eigenlijk is ze opgelucht dat ze niet meer dagelijks die zware pakketten hoeft rond te sjouwen. “Het werk is fysiek loodzwaar”, vertelt Anke. “Grote zakken met hondenbrokken en complete tuinsets had ik in de bus. In de coronatijd was het gewoon kerstdrukte. Mijn bus zat helemaal vol. Ik wilde in acht uur klaar zijn, anders moest ik het in mijn eigen tijd doen, dus nam ik geen pauze.”
Ze vervolgt: “Ik merkte het aan mijn lichaam: je loopt de hele dag te rennen en je ademhaling gaat snel. Als ik thuiskwam en rustig op de bank zat, ervaarde ik nog steeds die stress. Ik heb pijn in mijn bovenrug en schouders, het zit helemaal vast. Een topsporter wordt na elke prestatie beloond met een massage. Als pakketbezorger lever je ook een topprestatie, maar dan heb je nauwelijks geld voor de fysio.”
PostNL liet ons eerder schriftelijk weten: “Bezorgers die in dienst zijn bij een ondernemer krijgen volgens de beroepsgoederenvervoer (bgv) cao betaald en ontvangen een maandinkomen op basis van hun arbeidscontract”, aldus een woordvoerder. “We beëindigen de samenwerking wanneer een bezorgondernemer niet kan aantonen dat personeel volgens deze cao betaald wordt.”
Deze naam is gefingeerd vanwege privacy, de echte naam is bekend bij de redactie.
