Linda Nieuwenhuis: ‘Nee dat kan ook niet goed zijn voor het milieu maar helaas is het wel goed voor Monsanto/Bayer. En zoals we weten vinden politici dat belangrijker dan de volksgezondheid en het milieu. Dus wordt het niet verboden. In Europees verband gebeurt precies hetzelfde. Weer met vijf jaar verlengd.’

Glyfosaat

Linda Nieuwenhuis heeft het hier over het gewasbeschermingsmiddel glyfosaat. In november vorig jaar besloot de Europese Commissie het gebruik ervan de komende vijf jaar nog toe te staan. In eerste instantie zou de vergunning met tien jaar worden verlengd maar hier kwam heel veel kritiek op. Deskundigen en milieuorganisaties wijzen erop dat het middel slecht is voor mens en dier. Maar hier is niet iedereen het mee eens. Dat blijkt ook uit de reacties op Facebook:

Bart Groen: 'mogelijk giftig zijn'

‘Lekker sneaky hoor. Die stoffen worden getest door allerlei instanties en/of privé labs. Als je wilt kan je zelf een monstertje opsturen hoor. Maar blijf vooral de paranoia voeden. Daar teert de organische marketingstrategie op.’

Gewasbeschermingsmiddel

Ook in onze mailbox krijgen we uiteenlopende reacties. Een fruitteler schrijft ons dat ze het woord ‘bestrijdingsmiddel’ niet prettig vindt: ‘Wij bestrijden inderdaad wel beestjes, maar doen dit om ons gewas te beschermen: dus gewasbeschermingsmiddelen.’

Ze schrijft dat ze, als fruittelers, veel doen om het milieu te beschermen. Zo leggen ze bloemstroken aan en plaatsen insectenhotels voor de insecten, en hangen vogelhuisjes op. ‘We denken zeker aan het milieu maar moeten soms ook ingrijpen met een middel dat de schadelijke insecten of ziekten zeker doodt. Wie wil er grote, bruine vlekken op het fruit? Het oog wil ook wat. Het is een natuurproduct, maar de consument ziet het meer als een uniform fabrieksproduct zoals een Mars of een Snickers.’

'Mooi' fruit

Kunnen we niet zonder gewasbeschermingsmiddelen omdat we als consument alleen ‘mooi’ fruit en groenten willen kopen? We worden gewezen op een ingezonden brief in een regionale krant van een biologische boer. Deze boer schrijft dat we makkelijk kunnen boeren en telen zonder deze middelen. Hij schrijft: ‘Het spuiten van glyfosaat zorgt voor akkers en weilanden die oranje gekleurd zijn. Deze verkleuring wordt landschapspijn genoemd. Het middel wordt gespoten op grasland om gras, en op bouwland om groenbemesters als rogge, dood te krijgen. De vraag is: Waarom gebruiken de boeren dit middel?

Deze vraag houdt ons ook bezig. We willen graag in contact komen met akkerbouwers die glyfosaat gebruiken om hun gewassen te beschermen. Hoe kijken zij aan tegen het ’imago’ van dit middel? Wat gaan zij doen als het middel in de toekomst toch verboden zou worden? Wat zijn dan de consequenties voor de boer en de oogst?