De vrijdag voor kerst brengt Danny de kinderen naar zijn ex-vrouw. Zaterdag hoort hij een alarmerend voicemailbericht. Zij heeft ingesproken dat hij de ID-kaarten van de kinderen bij haar in de bus moet gooien en dat de kinderen bij haar blijven omdat er zorgen zouden zijn op school over de veiligheid bij Danny.

Zijn ex-vrouw heeft inmiddels de politie ingeseind en zij zijn aanwezig als hij ze 's avonds komt halen. Danny verwacht dat het ter plekke snel wordt opgelost, maar ook na overleg met de politie krijgt hij de kinderen niet mee.

Volgens Danny klopt er niets van de beschuldigingen van zijn ex-vrouw: ‘Het is gewoon gelogen.’ Hij spreekt met school in de kerstvakantie en zij laten aan Danny weten dat er geen zorgelijke signalen zijn over de kinderen.

Danny denkt de kinderen snel weer thuis te hebben, maar Veilig Thuis, het advies- en meldpunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling, en de politie grijpen niet in. Veilig Thuis zou geen mandaat hebben om in dit soort zaken op te treden. Uiteindelijk is het Danny zélf die naar de rechter moet stappen om de kinderen terug te krijgen. In een kort geding bepaalt de rechter dat hij dezelfde dag de kinderen van school mag halen. Tot opluchting van Danny.

Inmiddels loopt Danny met een verklaring van de rechtbank op zak waarin staat dat de politie mag ingrijpen als het weer voorkomt.

Maar aan de strijd om de kinderen is nog geen einde gekomen. Danny’s ex-vrouw heeft een bodemprocedure aangespannen. Zij wil dat de kinderen bij haar komen wonen. Danny: ‘Het duurt veel te lang. De scheiding is al 5 jaar geleden en ik had gehoopt dat dit voorbij zou zijn, deze zwarte strijd.’

De redactie heeft via de advocaat van zijn ex-vrouw om een reactie gevraagd. In verband met de bodemprocedure die loopt geeft zij geen commentaar.

De achternaam van Danny wordt niet genoemd in verband met de privacy van zijn kinderen.