Het begon allemaal zo mooi met een jaarcontract bij de gemeente Kampen. En bij goed functioneren zou André Horstink een vast contract krijgen. Maar daar gaat het mis. Zijn leidinggevende deelt hem na tien maanden mee dat zijn contract niet wordt verlengd omdat hij onvoldoende zou functioneren.
Maar volgens André ligt dat niet aan zijn functioneren, maar aan de pesterijen van collega’s uit zijn team. Die zouden hem geen eerlijke kans hebben gegeven. Na zijn ontslag dient hij een klacht in bij de Landelijke Klachtencommissie en die stelt André op vrijwel alle punten in het gelijk. We komen met hem in contact voor ons dossier Ongewenst gedrag op de werkvloer.
Buitengesloten
Volgens André maakten de pesterijen van zijn collega’s het hem onmogelijk om goed te functioneren. ‘Het was vooral buitensluitgedrag. Je niet meevragen met de lunch, niet aankijken, niet informeren hoe je weekend was geweest terwijl dat wel bij andere collega’s gebeurde.’
‘Ik merkte gewoon dat ik geen contact kreeg met de collega’s, dat overal snibbig op werd gereageerd’
Ook merkt André dat er veel over hem geroddeld wordt: ‘Ik voelde altijd de ogen in mijn rug prikken.’ Een collega waar André het wel mee kon vinden bevestigt dat. ‘Zij vertelde me: ‘André, je hoeft je kont nog niet van de afdeling te lichten of ze hebben het alweer over je!’.’
Extra inwerktijd
Al in de eerste maanden spreekt hij zijn collega’s op hun gedrag aan, maar die ontkennen hem buiten te sluiten en vinden dat hij teveel fouten maakt. Zijn leidinggevende besluit daarop dat André extra ingewerkt moet worden door een collega waar hij zich wél bij op zijn gemak voelt. Zij constateert al snel dat hij zijn werk voldoende onder de knie heeft en rapporteert aan zijn leidinggevende: ‘Op wat kleine fouten en onzekerheden na deed hij zijn werk goed’.
Zenuwachtig
De verhouding met sommige collega’s wordt er ondertussen niet beter op. André gaat steeds meer aan zichzelf twijfelen, wat zijn functioneren niet ten goede komt. ‘Ik kreeg gewoon heel veel commentaar op alles wat ik deed dus dan word je heel onzeker en zenuwachtig.’
Hij kaart het probleem diverse keren aan bij zijn leidinggevende, maar die lijkt daar geen gehoor aan te geven. ‘Een heel jaar lang heb ik aan de bel getrokken bij mijn leidinggevende, maar zijn enige commentaar was: ‘Ik hoor een heel ander verhaal van de andere kant’.’
Omdat André bang is om zijn baan kwijt te raken, vraagt hij een coach aan. Die moet hem helpen om zijn relatie met zijn collega’s te verbeteren, maar de verhoudingen slechteren juist. ‘Ik heb een paar forse clashes gehad. Eén van die keren was ik heel boos op een collega en daarna had ik meteen een beschuldiging van bedreiging aan mijn broek. Toen wist ik dat het afgelopen was. Ík zou iemand bedreigd hebben, maar ik voelde me al acht maanden bedreigd.’
Klachtencommissie
André laat het niet bij zijn ontslag zitten en schakelt een vertrouwenspersoon in om zijn verhaal te doen. Hij dient ook een klacht in bij de Landelijke Klachtencommissie. En met succes. De commissie constateert dat André inderdaad werd gepest en dat zijn leidinggevende niet goed heeft opgetreden.
‘Nadat mijn klacht gegrond was verklaard was ik echt zo naïef dat ik dacht: ‘Ik krijg excuses, een telefoontje van het stadhuis en er wordt iets voor mij geregeld. Er wordt een oplossing gezocht’.’ Maar dat gebeurde niet. André voelt zich niet gehoord door de gemeente en zoekt via social media de publiciteit.
De gemeente biedt uiteindelijk een mediation-traject aan en een geldbedrag van 26.000 euro. Maar André gaat daar niet op in omdat hem wordt opgelegd niet meer over de zaak naar buiten te treden.
Wij hebben diverse malen contact gezocht met de gemeente, maar die willen niet reageren op de zaak van André.
André heeft een periode van twee jaar werkloos thuis gezeten, maar is nu weer aan de slag als postbode.
