De voorbereidingen voor de wereldtuinbouwtentoonstelling, de Floriade 2022, zijn in volle gang. Op het bouwterrein in Almere lopen de bouwvakkers af en aan en met een beetje voorstellingsvermogen kan je al voor je zien hoe het evenement er over anderhalf jaar zal gaan uitzien. Maar bij het hek staan enkele inwoners van Almere de werkzaamheden hoofdschuddend gade te slaan.
Voor ons onderzoek Prestigieuze miljoenenprojecten onderzoeken we de voor-en nadelen van dit soort grote beeldbepalende bouwprojecten en evenementen. Helpen dit soort projecten het imago van een gemeente te verbeteren en maakt het een stad aantrekkelijker voor inwoners en toeristen? Of lopen mooie dromen en ambitieuze plannen vooral uit op een (financieel) fiasco? Voor een inwoner die we bij het hek van het bouwterrein van de Floriade treffen, is de conclusie al wel duidelijk: “Het wordt maar duurder en duurder. En wij zullen uiteindelijk als inwoners de kosten moeten betalen.”
Groene Long van Almere
De vrouw, die graag anoniem blijft, woont al jaren in de aangrenzende Filmwijk. “Ik ben daar met mijn man komen wonen vanwege het mooie, weidse uitzicht.” Ze vertelt ons dat ze vanaf haar balkon uitkijkt over het Weerwater en het eiland waarop de Floriade – en later een duurzame woonwijk – gebouwd wordt. “Je kon vanaf mijn balkon met een verrekijker altijd genieten van de herten en koeien die lekker in het water lagen, maar inmiddels kijk ik uit op bouwmachines en flats in wording. En de wilde dieren zijn ver te zoeken. Het erge is dat ons bij de koop was verzekerd dat dit altijd de groene long van Almere zou blijven.”
Kasteel van Almere
Dat het een duurzaam project moet zijn, daar vindt ze dan ook het hare van. “Ik begrijp er echt helemaal niets van dat zo’n stukje ongerepte natuur, zo’n eiland, als het ware opgeofferd wordt voor dit evenement en woningen.” Ze wijst erop dat even verderop – aan de andere kant van de A6 – een veel beter bouwterrein ligt. “Daar staat nu een half gebouwd kasteel en het was veel beter geweest als ze daar waren gaan bouwen.”
Ze is niet de enige in de wijk die zich zorgen maakt over de komst van het prestigieuze project tegenover haar huis, vertelt ze. “Sommige mensen zijn al vertrokken, je mag best weten dat ik af en toe ook op Funda kijk. Maar mijn man is invalide en dan pak je ook niet zo makkelijk je boeltje op natuurlijk.”
Murw geslagen
Talloze bijeenkomsten, bestuurders en Floriade-directeuren heeft ze de afgelopen jaren voorbij zien komen. En regelmatig trokken de bewoners aan de bel over het project en de effecten die het heeft op hun woongenot. “Er wordt gezegd dat het een open discussie is, maar wij als bewoners hebben het gevoel dat er niet echt naar ons geluisterd wordt.” En dat doet iets met het vertrouwen in de gemeente, stelt ze vast. “Soms maak je afspraken met een bestuurder die een paar maanden later alweer vertrokken is. Zijn opvolger kan zich dan van die afspraken natuurlijk niets herinneren. Ik merk aan mezelf en andere buurtgenoten dat we hierdoor inmiddels een beetje murw geslagen zijn.”
Nu wandelt ze af en toe nog even naar het bouwterrein om te kijken hoe het vordert, maar verder probeert ze de ontwikkelingen rond de Floriade niet meer op de voet te volgen. “Anders word je er ziek van en bovendien veranderen de plannen toch steeds.”
