Voordat de bouwwerkzaamheden voor de Floriade startten, was het huidige bouwterrein volgens Anton een waar natuurgebied, midden in de stad. Eerder in ons onderzoek prestigieuze miljoenenprojecten deelden andere tipgevers ook hun zorgen over het gebied. De wilde dieren die in het gebied verbleven lijken vertrokken. “Vroeger zag je reeën, stonden de koeien in het water en wist je waar de vossen verbleven.” In de winter kwamen vossen geregeld over het ijs, een keer stond bij een buurvrouw zelfs een hert voor het balkon. “Dat is allemaal weg, dat offer is veel te groot”, vertelt Anton.

Sinds 2012 zet Anton zich strijdvaardig in om het groen zoveel mogelijk te behouden. Samen met andere omwonenden start hij verschillende petities en bezoekt hij alle politieke partijen. Helemaal zinloos blijken de acties niet, één groenstrook mag blijven. Maar gehoord worden blijkt niet vanzelfsprekend. De bewoner van de zogenoemde Filmwijk zou volgens de politici als omwonende te veel belang hebben bij het mooie uitzicht. Anton ontkent dat het hem om daarom te doen is, hij wil de natuur behouden. De Almeerder komt naar eigen zeggen uit een groene familie. “Mijn ouders hadden een boerderij, dus ik weet wel een beetje wat groen is. Vanaf het moment dat ik hier woon prik ik zwerfafval in de buurt. Dat betekent dat ik een andere motivatie heb dan alleen een mooi uitzicht.”

Om de Floriade rendabel te maken, verrijst na het evenement een woonwijk. Almere moet groeien, grootschalige huisvesting is nodig. Prima wat Anton betreft, maar dat voor deze locatie gekozen is, vindt hij onbegrijpelijk. “Het is een unieke locatie. Twee eilandjes, heel groen, midden in het stadshart dat rood kleurt van de bakstenen. In New York krijg je toch ook niemand zo gek om in het Central Park te gaan bouwen?”

Maar hoe erg is het verdwijnen van het natuurgebied nou echt, er komt toch een extreem groene wijk voor terug? Anton heeft zijn bedenkingen bij de plannen voor het gebied. In het gebied zouden villa’s, met allerlei duurzame snufjes en innovaties komen, maar veel van deze vernieuwingen zijn volgens Anton weggevallen. De technologieën die beloofd zijn, bleken volgens de Almeerder niet ver genoeg ontwikkeld en de plannen waren hartstikke duur.

“Er hadden straten moeten komen die elektriciteit opwekken als je er overheen rijdt. De vraag is of het betaalbaar is en of dat nu al kan.” Ook is Anton kritisch op de blikvanger van het evenement: Flores. In de eerste schetsen stond een heel duurzaam gebouw, beplanting zou van alle kanten uit het gebouw komen. In plaats daarvan krijgt het nu een glazen wand met afbeeldingen van verschillende planten en bomen erop.

Als Anton uit zijn raam kijkt, ziet hij een uitgestrekt meer met daarachter het centrum van Almere. Af en toe vaart er een bootje langs en tussen twee stadsdelen liggen twee kleine eilandjes. Een prachtig uitzicht dat Anton van wel drie kanten vanuit zijn huis kan bewonderen, maar volgens de Almeerder was het vroeger veel mooier en groener. In en om het gebied waar de wereldtuinbouwtentoonstelling moet komen, zijn zo'n dertigduizend bomen gekapt, vertelt Anton. Een deel daarvan was nodig om de langs het Floriade-terrein lopende A6 versneld te verbreden. “Zonde van het mooie groen,” wat Anton betreft.

Toch konden de aanpassingen volgens de Almeerder niet voorkomen dat de kosten de spuigaten uitlopen. Anton doet veel moeite om erachter te komen wat het evenement nou echt kost. Hij pakt er verschillende dikke mappen bij. Vrijwel alles wat over de aankomende editie van Floriade naar buiten wordt gebracht, houdt hij bij: van rapporten en plannen tot persberichten. “Nu heb ik wat afstand genomen, maar in het begin was het bijhouden van de kosten een dagtaak.”

Ooit werden de kosten van het project op 91 miljoen euro geraamd. Anton schat de prijs van het evenement op dit moment eerder tussen de 240 en 300 miljoen euro. Wat het echt kost, weet volgens Anton niemand. “Er zitten heel veel onduidelijkheden in de begroting. Dat komt door een gebrek aan transparantie”, meent de Almeerder. Ook gesprekken met verschillende wethouders geven hem geen duidelijkheid, maar één ding denkt Anton wel te weten. “De burger gaat ervoor betalen.”