Prachtige paarse hei en uitgestrekte zandvlakten. Er is geen mens te zien als boswachter Lennard Jasper ons in de vroege ochtend meeneemt naar het Zandenbos in Nunspeet. Plotseling komt er een zwarte specht voorbij en stuiten we op sporen van dieren die uit het vennetje, de Waskolk, hebben gedronken. Maar zo rustig als het nu is, was het zeker niet altijd.
“Veel hondenbezitters hadden de Waskolk ontdekt als mooie plek om hun hond te laten zwemmen.” Op het pad naar het heidegebied was geen gras meer te zien, zo groot was de aantrekkingskracht van het heideven, vertelt Jasper. “Hier kwamen hordes honden aanrennen, die wisten al waar het water was. Ze struinden door het gebied, bleven niet op de paden of liepen ineens met een slang in hun bek. Ik snap wel dat het fijn is voor ravottende honden en hun baasjes, maar de natuur is niet alleen decor maar ook leefgebied voor wilde dieren.”
Natuur heeft water zelf hard nodig
In het heidegebied van natuurbeheerder Staatsbosbeheer leven vooral veel reptielen en amfibieën. Denk aan slangen, kikkers, salamanders, maar ook talloze broedvogels zoals de boomleeuwerik, draaihals en dodaars (een fuutsoort). Jasper: “Het type recreant en de vorm van gebruik van het gebied paste niet meer bij de belangen van die diersoorten. Zeker in de afgelopen jaren met hete en droge zomers heeft de natuur dat water heel hard voor zichzelf nodig”, legt Jasper uit. “Op een gegeven moment komt er een punt dat je moet zeggen: ‘Nu gaat het te ver, op deze manier kan ik de natuur niet meer beschermen.’”
Spartelvijver
Dus greep de boswachter in en werd het heidegebied met heideven uit het hondenlosloopgebied gehaald. “Op andere plekken in het Zandenbos kan je je hond nog wel laten loslopen, maar in dit kwetsbare stuk natuur moet je hond aan de lijn. Op die manier halen we de grote druk die op dit gebied lag eraf”, aldus Jasper.
