Met een mooi woord heet het ‘herstructurering’. Maar in de praktijk betekent dit dat er geen plaats meer is voor de eigenaren van stacaravans die hun eigen paradijsje op de camping hebben gecreëerd. “Het draait alleen maar om geld en dat ze zoveel mensen hier verdriet mee doen, maakt ze niets uit”, zegt kampeerder Rik Streefland. “Mensen leggen hier hun hele ziel en zaligheid in. Dat dit zomaar kan, is heel naar.”

Afgelopen juni werden de vaste kampeerders overvallen door een e-mail van de nieuwe campingeigenaar waarin de verkoop werd aangekondigd. De camping zou niet meer voldoen aan de eisen van deze tijd en kampeerders van nu zouden meer luxe willen. Rik: “Wie zegt dat wij dat willen? Ons is niets gevraagd!” De mail kwam als een donderslag bij heldere hemel, eerder had de vorige eigenaar namelijk aangegeven geen nieuwe plannen te hebben met de camping.

Juist in coronatijd hebben mensen extra geïnvesteerd in hun plekje. “Verderop is er iemand met een jaarplek die heeft pas nog zo’n 60.000 euro geïnvesteerd,”, vertelt Rik. “En er zijn mensen die in juni een stacaravan voor 12.000 euro hebben overgenomen. Letterlijk 3 weken nadat zij de koop gesloten hadden, kwam de e-mail over de verkoop van de camping.”

‘Verkocht’

Het zijn de laatste vakantiedagen van Rik en zijn vrouw Sonja op de camping. Hun stacaravan hebben zij zelf via Markplaats verkocht en ‘niet voor de hoofdprijs’. Die wordt binnenkort opgehaald door de nieuwe eigenaar en op transport gezet. Als we met Rik over het campingterrein naar zijn seizoensplaats lopen, komen we langs de speeltuin, de visvijver, de stacaravans en chalets voor de verhuur. Op een enkele caravan hangt een bordje ‘verkocht’.

Even verderop, aan hetzelfde paadje als Rik en Sonja, staat het chalet van Leen en Anneke van Erkelens. 45 jaar staan zij al op camping Bovensluis. Ze zijn gepensioneerd en elk jaar van het voorjaar tot en met de zomer op de camping. Ze hebben veel aanloop, want ook dertien andere familieleden hebben een seizoensplaats op camping Bovensluis. "Je staat hier voor de kinderen en de kleinkinderen", vindt Leen.

Caravanopkopers

Een dag na de gewraakte e-mail, liepen hier de caravanopkopers al rond, vertelt Rik. “Daar klopt toch helemaal niets van.” Hij weet zeker dat zij al langer wisten dat de caravans eraf zouden moeten. De opkopers betalen maar een fractie van het bedrag dat de caravan en het inrichten van de plek heeft gekost, maar toch hebben veel huurders zich laten overhalen hun caravan of chalet te verkopen.

Ook Leen is, zacht uitgedrukt, niet te spreken hoe er met de kampeerders wordt omgegaan. Maar om van al het gedoe af te zijn, hebben zij hun opgeknapte chalet toch maar verkocht aan een opkoper. Daar hebben ze nu een beetje spijt van, want ze zijn voor duizenden euro’s het schip ingegaan. “We hebben te snel toegehapt”, vindt Anneke achteraf.

Het liefst gaan Leen en Anneke, net als andere familieleden naar een camping aan de overkant van de rivier. Ze zijn er al een paar keer gaan kijken naar seizoensplaatsen die daar te koop staan. Maar de woekerprijzen die voor gevraagd worden, zijn te hoog voor Leen en Anneke, die van hun AOW moeten leven. Het ergst vinden ze het voor de 75-jarige zus van Leen die in een rolstoel zit. Voor haar houdt het helemaal op. Anneke: "Zij zit op een flatje op 4-hoog".

De nieuwe eigenaar nemen zij niet zoveel kwalijk, maar voor de vorige eigenaar hebben ze geen goed woord over. Het steekt Leen hoe er met kampeerders die al jaren op de camping staan, is omgegaan. “We voelen ons in de maling genomen. Had ons even bij elkaar geroepen. De camping is een familiebedrijf. De vorige eigenaar is derde generatie en we kennen hem al vanaf dat hij 3 jaar was en nog in de luiers liep. Hij kwam hier altijd dagelijks langs, maar nu laat hij zich niet meer zien.“

Geen zekerheid

Een concrete opzeggingsdatum heeft de nieuwe eigenaar nog niet genoemd, maar Rik en Sonja willen niet meer wachten. Rik: “In de mail stond dat het mogelijk al eind van dit jaar wordt. Volgend jaar sluit het zwembad en de speeltuin en één van de toiletgebouwen. Dan wil je hier echt niet meer staan.” Voor zichzelf vindt Rik het nog niet het allerergste. “Wij hebben nog een tuin, maar veel mensen wonen op een flatje. Waar kunnen zij nog 6 maanden genieten van het buitenleven?”

Ook andere campings in Nederland worden verkocht aan ontwikkelaars die investeren in luxe campings en vakantieparken. Rik: “Ik ga niet meer op zoek naar een andere camping, want wat voor een zekerheid heb je nog? Mensen met een klein inkomen kunnen volgens hem bijna nergens meer terecht: “Waar kan Jan Modaal zo meteen nog vakantie vieren?”

Wij zullen de vorige en de nieuwe eigenaar van de camping nog benaderen voor een reactie.