Voor ons nieuwe onderzoek in het dossier Heel Holland Zakt richten we ons op het aardbevingsgebied in Groningen. We komen in contact met gedupeerde Willem Kuiper. Net als velen wacht hij al jaren op duidelijkheid over de toekomst van zijn verzakte en verscheurde huis. Wat gaat hier mis?

Hij verwelkomt ons in het voorhuis van zijn oude woonboerderij in Luddeweer, gelegen in het groene gebied tussen twee gaswinningslocaties. Bij binnenkomst wordt meteen duidelijk wat er aan de hand is. Een scheur ter plekke van het keukenblok scheidt het plafond van de muur. In de woonkamer splijt een meterslange scheur het zit- en eetgedeelte in tweeën. ‘Dit voorhuis is notabene in 1989 nieuw gebouwd. Maar hier maak ik mij eigenlijk nog niet eens zo druk om’, zegt Kuiper terneergeslagen.

Acuut Onveilige Situatie

Het achterhuis wordt namelijk al jaren gestut door houten balken en in een van de bakstenen muren zit een verticale scheur, die een groot gapend gat van 8 centimeter achterlaat. Vanbinnen is het afgezet met rood-wit gespannen lint, dat ons vertelt dat we niet verder mogen. Het lint is 2 maanden terug opgehangen door de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen (TCMG). Zij concludeerden dat er in het achterhuis sprake is van een acuut onveilige situatie. ‘Zelf vind ik de scheur het gevaarlijkst, want daar rust een stalen balk op. Maar de TCMG vond de hele constructie gevaarlijk.’

Onbegrijpelijk

Toch wordt in een brief van 14 februari 2019 vastgesteld dat het erf van meneer Kuiper een ‘niet verhoogd risico’ heeft op aardbevingsschade. De mededeling is afkomstig van de Nationaal Coördinator Groningen en de Gemeente Midden-Groningen en is volgens hen gebaseerd op ‘de laatste inzichten van deskundigen’.

‘Onbegrijpelijk’, vindt de zeventigjarige pensionado. In de afgelopen 6 jaar is zijn woonboerderij naar eigen zeggen zeker dertien maal geïnspecteerd. De NAM, Centrum Veilig Wonen, TCMG, de gemeente en de Nationaal Coördinator Groningen; hij heeft ze allemaal over de vloer gehad. Vorige week was het de beurt aan Centrum Veilig Wonen. Met vijf man sterk kwamen ze kijken of het huis versterkt moet worden. ‘Ik ben benieuwd waar zij nu weer mee gaan komen’, zegt Kuiper vertwijfeld. ‘Maar hopelijk brengt dit eindelijk wat schot in de zaak.’

Zijn grootste vraag: Hoe kan het zo zijn dat de ene instantie concludeert dat er sprake is van een acuut onveilige situatie, terwijl de ander beweert dat de oude boerderij een ‘niet verhoogd risico’ heeft?

Willem Kuiper weet het allemaal niet meer. Sinds zijn vrouw 1,5 jaar terug is overleden, staat hij er helemaal alleen voor. ‘Ik woon hier al sinds 1980 – en ik ga hier echt niet weg.’ Hij is compleet murw door de hele situatie. Wat kan hij nog doen? ‘Wachten wachten wachten. Er zit niks anders op.’