“Het begon allemaal toen wij vanaf april 2023 de uitgangspunten voor ons nieuwe parkeerbeleid presenteerden”, blikt Bijlholt terug. Het plan in het kort: auto’s minder ruimte geven in de binnenstad en meer betaald-parkeerplekken, zodat de groeiende stad “bereikbaar en leefbaar blijft”.

De tekst loopt verder onder het tip-formulier:

Tot dan toe blijft het bij digitale bedreigingen, maar tijdens een demonstratie tegen het parkeerbeleid bij het stadhuis in januari 2024 slaat de woede om in fysieke agressie. “Ik was daar ook voor uitgenodigd en werd al snel onvriendelijk toegesproken. Dat mag natuurlijk, maar op een gegeven moment pakte iemand de stok van de microfoon die op het podium stond en probeerde mij ermee te slaan. Dat is de eerste echte fysieke bedreiging die ik meemaakte.”

Kogelgat in zijn voorhoofd

Daarna volgen meer incidenten in zijn dagelijks leven. “Als ik door de stad fietste werd ik nageroepen. En een keer in de kroeg begon een man aan het eind van de avond opeens te roepen: ‘Dat is die wethouder van parkeren!’ Vervolgens riep hij mijn naam en adres door de hele kroeg en wilde hij me aanvliegen. Het voelde alsof hij alles van mij wist. Gelukkig greep zijn vrouw in voordat het uit de hand liep.” Recent werd iemand veroordeeld die Bijlholt via Facebook had bedreigd. “Hij schreef onder een filmpje over mij dat ‘een kogelgat in mijn voorhoofd’ mij goed zou staan. Daar schrik je wel van.”

Maar pas op het moment dat zijn familie erbij betrokken raakt, begint hij te twijfelen of hij nog wel wethouder wil zijn. “Mijn schoonzus zag ergens in de stad een sticker met ‘Bijlholt moet de stad uit’. Zij had net een kind gekregen, met de achternaam Bijlholt. Toen kwam het voor haar plotseling ook dichtbij.” Het zette Bijlholt aan het denken. “Ik kan mijzelf nog verweren en in interviews uitleggen hoe het zit. Maar dan merk je dat het ook mijn omgeving raakt, mijn familie. Zij maken zich grote zorgen. Dat is ook de reden dat mijn ouders zeiden: ‘Stop er maar mee’.

‘Laat me niet afschrikken’

Toch weigert Bijlholt toe te geven aan de bedreigingen: “Ik heb heel bewust besloten om niet meer lijsttrekker te worden, dat is waarschijnlijk beter voor mijn partij, maar ik zou wel door willen als wethouder. Als wethouder ben ik democratisch gekozen en voel ik me verantwoordelijk om mijn opdracht af te maken. Ik ben nu zover gekomen, ik wil me niet laten afschrikken.”

“Het risico bestaat wel dat je afstandelijk en cynisch wordt, maar daar verzet ik mij tegen”, vervolgt Bijlholt. “Ik blijf mezelf eraan herinneren dat het slechts een deel van de inwoners is die zich misdraagt. Ik krijg namelijk ook veel positieve reacties, er zijn veel mensen wel blij met mij en mijn beleid. Dat geeft mij de energie om door te gaan en geeft het gevoel dat je echt iets voor mensen kan betekenen.”

In gesprek blijven

Wel merkt hij dat het toenemend aantal bedreigingen tegen lokale politici nieuwe mensen afschrikt om het vak in te gaan: “Dat is niet in het belang van het openbaar bestuur. Soms denk ik dat de norm van wat we normaal met elkaar omgaan vinden aan het vervagen is. Op sociale media roepen mensen van alles vanachter hun laptop.”

Daarom zoekt Bijlholt waar mogelijk het persoonlijke gesprek op. “Ik nodig mensen daar vaak toe uit als ze online reageren of mij mailen. Zo zat ik laatst tegenover een man die PVV had gestemd. Wij zijn het op veel vlakken oneens, maar door het gesprek met elkaar aan te gaan begreep hij ook waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt. Als er begrip ontstaat, zakt de woede al snel, ook als je het niet met elkaar eens bent. Dat zal ik blijven doen.”