Normaal gesproken werkt Charlotte in een gezondheidscentrum in Almere. Voor ons onderzoek naar de zorg tijdens de coronacrisis houdt zij een videodagboek bij, net als andere zorgverleners die nu in de frontlinie staan. De rollen waren afgelopen week omgedraaid, ineens was zij zelf ‘patiënt’ en daar baalde ze goed van.

“Helaas, ook ik ben getroffen. Ik heb koorts, ben verkouden en zit in thuisisolatie. Ik vind dat ontzettend frustrerend”, vlogt Charlotte vorige week. Gelukkig zijn haar klachten mild. Het duurt een paar dagen voor de uitslag van de test er is. Waar ze op hoopt? Ze weet het eigenlijk niet. Een positieve uitslag heeft namelijk ook een voordeel: zodra de klachten verdwenen zijn, is ze naar alle waarschijnlijkheid immuun.

‘Geen crisisdokter’

“Negatief”, vertelt ze als we haar bellen, toch opgelucht over de uitslag. “Nu weet ik in ieder geval zeker dat ik niemand besmet kan hebben.” Gelukkig kan Charlotte meteen weer aan de slag en corona-spreekuren ‘draaien’.

De time-out van afgelopen week gaf ook stof tot nadenken. Als huisarts in spe komt er een hoop op haar af door het coronavirus: “Ik kan het prima, maar ik ben gewoon geen crisisdokter. Ik ben een huisarts, ik houd van contact met mijn patiënt. Als ik thuiskom bij iemand die op sterven ligt en ik mag geen hand vastpakken, dat vind ik ontzettend heftig en naar. En daar ben ik geen dokter voor geworden.”