Wat begint met enkele gezondheidsklachten rond haar zwangerschap, mondt uit in een jarenlange juridische strijd met het UWV. Volgens het UWV is Nynke, ondanks haar chronische ziekten, in staat om fulltime te werken. Maar Nynke zit inmiddels al jaren thuis, zonder uitkering én zonder werk: “Op vakantie gaan zit er niet meer in.”
Wachtsje net oant de stoarm foarby is, lear dûnsjen yn de rein (wacht niet tot de storm voorbij is, leer dansen in de regen), leest een bordje boven de televisie. “Zo proberen wij te leven, ondanks alle tegenslag”, glimlacht Nynke de Bruin door haar tranen heen.
Want tegenslag heeft ze gekend. Als Nynke in 2010 met haar partner in Surhuisterveen in Friesland gaat wonen, lacht het leven haar toe. Ze werkt als dialyseverpleegkundige in het Medisch Centrum Leeuwarden en raakt in verwachting. Maar dan beginnen de problemen: “Ik kreeg veel last van mijn rug, bekken en zakte steeds vaker door mijn benen. Op een gegeven moment kon ik bijna niet meer lopen.” Nynke gaat minder werken en valt uiteindelijk helemaal uit.
Er klopt iets niet
“Eerst dacht ik dat het door de zwangerschap kwam, meer vrouwen hebben dan last van bekkeninstabiliteit”, blikt Nynke terug. Ze gaat aan de slag met een fysiotherapeut, loopt bij een revalidatiecentrum en doet er alles aan om weer aan het werk te gaan. “Ik wilde niets liever dan dat, maar ik takelde alleen maar verder af. Ik voelde dat er iets niet klopte. Toen belandde ik in de medische molen. In de afgelopen jaren bezocht ik meer dan tien artsen.”
“Zo’n arts ziet je dan een uurtje en bepaalt dat je nog 40 uur per week kan werken, ik wist niet wat ik hoorde.”
Uiteindelijk blijkt Nynke last te hebben van verwijde en lekkende bloedvaten met chronische pijnklachten als gevolg en een erfelijke bindweefselziekte waardoor haar gewrichten niet goed op hun plek blijven, in combinatie met pijn- en vermoeidheidsklachten en verschillende zenuwaandoeningen. “Daardoor kan ik niet lang meer rechtop zitten en moet ik het grootste deel van de dag liggend doorbrengen. Lange stukken lopen gaat niet meer.”
Fulltime aan de slag
Na twee jaar in de ziektewet, klopt Nynke aan bij het UWV voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. “Ik zat nog volop in het medische traject om erachter te komen wat er met me aan de hand was, en toch kreeg ik er nog een strijd bij.” Na de medische keuring vindt de verzekeringsarts van het UWV namelijk dat Nynke prima nog fulltime kan werken. “Zo’n arts ziet je dan een uurtje en bepaalt dat je nog 40 uur per week kan werken, ik wist niet wat ik hoorde”, zegt Nynke terwijl ze haar tranen wegslikt.
“Ze hebben niet in de gaten wat het financieel met mensen doet."
Door haar aandoeningen krijgt Nynke van de gemeente een traplift, want traplopen gaat niet meer. Maar het UWV ziet het anders “De arts schreef gewoon op dat ik de trap nog op kan.” Het is niet het enige meningsverschil tussen haar en het UWV: “In het UWV-verslag staat ook dat ik een paar uur per dag kan lopen, terwijl ik een rolstoel heb omdat ik me anders niet buitenshuis kan voortbewegen.”
Rondgang langs artsen
Nynke laat het er niet bij zitten en begint een rondgang langs medisch specialisten: “Op een gegeven moment denk je: ik ben toch niet gek?” Maar keer op keer bevestigden onafhankelijke artsen dat mijn ziekten er echt waren, en dat die mijn mogelijkheden om te werken wel degelijk belemmerden.”
Meerdere keren klopt Nynke bij het UWV aan met nieuw medisch bewijs. Toch blijft het UWV bij haar beslissing: geen uitkering. “Ze hebben niet in de gaten wat het financieel met mensen doet. Ik ben door mijn ziektewet heen en heb nu al jaren geen inkomen. Laatst was de vaatwasser kapot. Dan kijk je elkaar wel even aan. En op vakantie gaan zit er sowieso al niet meer in.”
Er gloort hoop
Het voortdurende conflict heeft haar weerslag op het gezin van Nynke. Haar partner werkt zo veel als hij kan thuis om Nynke te ondersteunen, en ook haar moeder helpt mee waar mogelijk. Nynke is dankbaar, maar maakt zich zorgen om haar familie: "Het is gewoon traumatisch. Iedereen gaat eraan onderdoor. Het woordje UWV alleen al, die drie letters, ik kan het niet meer zien. Ze hebben me echt slapeloze nachten bezorgd.”
De juridische strijd met het UWV is inmiddels bij de hoogste rechter beland, de Centrale Raad van Beroep. Die liet onlangs weten aan de juistheid van de keuring van het UWV te twijfelen vanwege nieuw aangeleverde medische informatie. De Raad laat een nieuwe, onafhankelijke deskundige naar de zaak kijken. Nynke en haar gezin hopen op gerechtigheid. “Ik hoop gewoon dat het ooit goedkomt en dat ik word afgekeurd. Want hoe graag ik ook zou willen, ik kan gewoon niet meer werken. Dan kan ik dit deel van mijn leven eindelijk achter me laten.”
Bekijk hieronder de uitzending van Pointer over het UWV en de WIA terug:
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Ontvang iedere week onze beste verhalen in je mailbox.
