In de uitzending komen Frans en Hennie Zeilemaker aan het woord. Ze zijn jarenlang curator van hun verstandelijk gehandicapte zoon Peter. Sinds 4 jaar ligt het curatorschap echter bij iemand anders. De zorginstelling die Peter begeleidt, diende namelijk een verzoek in bij de rechter tot ontslag van de ouders. Iets wat zeer ongebruikelijk is, maken we op uit de beschikking. De rechter schrijft: ‘Een dergelijk verzoek heeft de kantonrechter nog niet eerder onder ogen gehad’. Hij meent dat het aangeeft hoe ‘triest’ dit verzoek vanuit de instelling is ‘en wellicht ook hoe noodzakelijk’.

In de uitzending vertellen de ouders dat ze zich buitenspel gezet voelen en niet meer betrokken worden bij de zorggesprekken over Peter. De nieuwe curator Toussaint vindt dat hiermee een verkeerd beeld is ontstaan. Toussaint: ‘Het contact tussen ons is van begin af aan ingewikkeld. De familie blijft problemen uit het verleden naar boven halen waardoor er niet constructief naar de toekomst gekeken kan worden in het belang van Peter.’

Curator: ‘De deur staat altijd open’

De curator vindt dat het aan het starre gedrag van de ouders te wijten is dat het contact met de instelling en de curator niet goed gaat. ‘Ik wil ze graag betrekken bij de zorg voor Peter. ‘De ‘deur’ staat altijd open bij mij, mits het uitgangspunt goede zorg voor en het welzijn van Peter is.’ Volgens de curator is er meerdere keren geprobeerd om met een mediator te praten. Toussaint: ‘De ouders blijven oude koeien uit de sloot halen. Ze willen geen nieuwe start maken.

Toussaint vervolgt zijn verhaal: ‘Ik vind het sneu voor de ouders dat ze geen curator meer kunnen zijn. Maar ook als je ontslagen wordt als curator betekent het niet dat je geen ouder meer bent. Ze kunnen gewoon langsgaan om koffie te drinken. Hij mag gewoon bij ze logeren. Maar alleen op het moment dat er bijvoorbeeld een zorgplan ondertekend moet worden, dan houdt dat in dat ik dat mag. Dat betekent niet dat je geen ouder meer bent.’

Via via

In de uitzending wordt de vraag gesteld hoeveel macht de zorginstelling heeft om ‘lastige ouders’ te ontslaan als wettelijke vertegenwoordiger. Als een zorginstelling een verzoek doet bij de rechter wordt er in dat verzoek ook een nieuwe curator naar voren geschoven. Dit is een normale werkwijze en zo is het ook bij het ontslagverzoek van de familie Zeilemaker gebeurd.

Wij vroegen, voor ons onderzoek, mentoren en bewindvoerders hoe ze aan hun cliënten komen die vanwege zorgredenen een bewindvoerder nodig hebben. Meer dan de helft (56 procent) zegt dat ze die klanten vooral via zorginstellingen krijgen. In diezelfde enquête stelt bijna een kwart weleens druk te ervaren vanuit de zorginstelling om anders te handelen dan in het belang van de cliënt zou zijn. Zo schrijft één van hen: ‘Als je teveel tegen de wensen van zorginstellingen of zorgverleners ingaat, zorgen ze ervoor dat de cliënt overstapt naar een andere bewindvoerder/mentor die wél meewerkt’.

Toussaint benadrukt dat hij op geen enkele manier afhankelijk is van de zorginstelling. ‘Ik heb precies 1 klant bij de zorginstelling. Dat is Peter. En die heb ik via via gekregen. Volgens mij is het onzin dat instanties een machtspositie hebben.’ Toussaint benadrukt dat hij een onafhankelijke en objectieve curator is en geen enkele relatie heeft met de zorginstelling. ‘Ik ben er voor het belang van Peter. Als ik merk dat de zorginstelling niet de juiste zorg geeft aan Peter dan zal ik niet schromen om de vinger op de zere plek te leggen.’

‘Laat mij maar de boeman zijn’

Toussaint begrijpt wel dat er bij een ruzie altijd twee kanten schuld hebben. Hij vindt dat het instellen van een onafhankelijk wettelijk vertegenwoordiger juist heel veel onrust weg kan nemen. ‘Laat de zorginstelling niet degene zijn die beslissingen maakt die tegen de wens van de ouders ingaan maar laat ik dat zijn. Laat mij maar de boeman zijn. Dan kan die zorgverlener nog fijn met de ouders in gesprek.’

Toussaint vindt de deelname van de ouders aan de uitzending mogelijk schadelijk voor hun zoon. Hij vreest dat de instelling de zorg voor Peter stop zou kunnen zetten. ‘De instelling is naar mijn mening al heel ver gegaan in hun coulance naar de ouders toe. Het zou maar zo kunnen zijn dat de uitzending de druppel is en dat ze de zorg willen stoppen en terugleggen bij het zorgkantoor.’

De curator zegt dat hij altijd aan de ouders heeft aangegeven dat hij wenst dat ze weer 'gewoon fijne ouders' kunnen zijn, die betrokken zijn en samen met alle professionals het zo mooi mogelijk voor Peter maken.

Toelichting redactie

Ruim voor de uitzending heeft de redactie contact gezocht met Toussaint. Hij heeft in de mail aangegeven dat de relatie tussen de ouders en de zorginstelling al vele jaren verstoord is. Door de ouders wordt dit bevestigd in de uitzending. Desondanks, zo mailde Toussaint, betrekt hij ze zoveel mogelijk bij de zorg voor Peter. ‘Ouders worden zo veel mogelijk door mij betrokken. De mate van de betrokkenheid hangt wel samen met hun gedrag.’ Op vervolgvragen wilde hij voor de uitzending niet ingaan.

Reactie familie

De familie Zeilemaker laat weten zeer ontstemd te zijn over de uitspraken van de curator in dit artikel. Frans: ‘Wij vinden dat wij hierdoor als querulanten worden afgeschilderd door Toussaint en dat hij het beste met onze zoon Peter voor heeft en wij niet. Wij zetten ons al jaren in voor Peter en deze uitspraken doen ons intens verdriet. ’ Lees het hele verhaal van de familie Zeilemaker hier.