Stel: het gaat niet goed met je en je wil hulp. Je psychotherapeut moet je diagnosticeren zodat de sessies vergoed worden door de verzekeraar. Hoe zwaarder de diagnose, het label, hoe meer vergoede sessies. En zo kan het gebeuren dat je het label zware depressie krijgt waardoor je meer sessies vergoed krijgt, terwijl het eigenlijk wel meevalt met je.
In eerste instantie denk je misschien: kan mij het schelen, ik wil snel en goed geholpen worden en ik wil dat de verzekering de kosten betaalt. Maar mag een psychotherapeut zomaar een zwaardere diagnose stellen, puur om meer behandelingen vergoed te krijgen? Ondergraaft dit niet de betaalbaarheid van het zorgstelsel? Plus: een dergelijk label komt in je medisch dossier te staan en zou weleens meer consequenties kunnen hebben dan je denkt.
Mariëlle van den Berg van MIND, een organisatie die psychische problemen wil voorkomen en mensen ondersteunt die hiermee te maken hebben, herkent dit verhaal. Er is zelfs een woord voor: overlabeling. “Wij horen dat dit gebeurt, maar weten niet in welke mate het voorkomt.” Van den Berg heeft wel een idee waaróm het gebeurt: “Patiënten krijgen een zwaarder label zodat de therapeut de ruimte heeft om een groot pakket aan sessies aan te bieden. En zodat er later niet nóg een label aan het dossier toegevoegd hoeft te worden.”
Maar: is dat erg? Je wordt in ieder geval goed geholpen. Van den Berg ziet de nadelen in van over-labeling. Met name omdat mensen moeilijk weer van het label afkomen. “Het staat in hun medisch dossier en daar kan bij een verzekering - aanvullende en levens - naar gevraagd worden. We hebben geluiden gehoord dat cliënten en ex-cliënten regelmatig toegang tot de verzekering geweigerd wordt. Ook bij het verkrijgen van een rijbewijs blijkt dit vaak tot problemen te leiden. Ook als mensen al lang hersteld zijn.”
En voor het persoon zelf is het ook niet goed, zegt van den Berg. “Het is slecht voor de patiënt, want die zit aan het label vast. Die denkt de rest van zijn leven dat hij of zij borderline heeft, terwijl het label alleen maar diende om bij de verzekering een bepaald aantal sessies vergoed te krijgen.” Daarnaast worden de gegevens vervuild, zegt van den Berg. Want als het aantal borderliners en depressieven stijgt, in hoeverre komt dat dan door overlabeling?
Herken jij dit verhaal? Heeft jouw therapeut je een zwaardere diagnose gegeven om bij de verzekeraar meer sessies vergoed te krijgen? En heeft dat gevolgen voor je gehad toen je bijvoorbeeld een verzekering wilde afsluiten? Of ben je psychotherapeut en herken je dit? Hoe ga je hiermee om in de praktijk?
