Op de particuliere huurmarkt verschijnen regelmatig online advertenties die alleen op expats gericht zijn. Pointer bekeek ook verschillende advertenties voor de regio Rotterdam en zag dat een grote meerderheid van de huizen niet voor Stacey geschikt is. “Alles is meestal tijdelijk, gemeubileerd. Het heeft vaak niet eens zin om te reageren”, zegt ze.

Moedeloos wordt ze van de tijdelijke woningen gericht op expats. Soms heeft ze een klein beetje hoop bij het zien van een advertentie waarbij een woning betaalbaar en groot genoeg is. “En dan zie je teksten als ‘expat only’, dus moet je weer door naar de volgende. Ze zijn niet op zoek naar mensen die een thuis willen maken van hun woning”, aldus Stacey.

Los van het aanbod, loopt Stacey ook tegen andere eisen van verhuurders aan, zoals een hoge inkomenseis. Zelfs voor een woning van 1150 euro per maand, wat ze makkelijk kan betalen, moet ze minimaal 4 keer het huurbedrag verdienen, en zo’n hoog inkomen heeft ze niet. En dat terwijl er al zo weinig woningen zijn waar Stacey met haar gezin kan wonen: “Het is gewoon zoeken naar een naald in een hooiberg.”

Woningdiscriminatie

In de meest recente monitor woningdiscriminatie (uit 2023) valt op dat verhuurders en verhuurmakelaars vaak een voorkeur hebben voor expats in plaats van een lokale woningzoekende in een particuliere huurwoning. Vaak is dat ook omdat expats minder kennis hebben van de geldende huurregels.

Advertenties die expliciet woningzoekenden uitsluiten, en zich alleen richten op expats, mogen niet. Dat is geregeld in de Wet Goed Verhuurderschap. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de aanpak van woningdiscriminatie, maar toch wordt de wet die de aanpak mogelijk maakt nog amper toegepast, blijkt uit een enquête van Pointer.

Betaalbare woningen

Eventueel zou Stacey ook nog net voor sociale huurwoningen in aanmerking komen, maar daarvoor heeft ze nog maar een paar jaar aan inschrijftijd opgebouwd en dat is niet genoeg om snel een woning te krijgen. “Er zijn gewoon veel mensen die voorrang hebben op mij, het hoogste wat ik heb gestaan voor een woning is plek 320, dan maak je gewoon geen kans.”

Ook voor het kleine deel aan sociale woningen die via loting verhuurd worden, heeft ze nog geen geluk gehad. Een koopwoning is voorlopig nog buiten bereik, en dus zit ze vast aan de particuliere huur, waar het aanbod weinig hoopgevend is voor Stacey en haar gezin.

Stacey zou willen dat er veel meer betaalbare woningen worden gebouwd. Maar in Rotterdam heeft ze het aanbod juist de andere kant op zien veranderen, waar vooral op Zuid veel betaalbare woningen zijn vervangen door duurdere woningen. “Er wordt 9 van de 10 keer gebouwd voor rijkere mensen. Laat ze ook eens betaalbare woningen bouwen”, besluit Stacey.

Luister hier onder het radio-item terug: