Toen het Utrechtse restaurant Waku Waku in september aangaf geen QR-codes te willen scannen omdat ze niet wilden meedoen aan ‘medische discriminatie’, leidde dat tot ergernis bij veel mensen met een beperking. Want waar is de verontwaardiging over hún beperkte toegang? Zij kunnen bij restaurants vaak niet eens door de deur met hun rolstoel, of kunnen het menu niet lezen omdat ze slechtziend zijn. Maar daar lijkt niemand zich druk om te maken.

In Nederland zijn gemeenten verantwoordelijk voor het toegankelijkheidsbeleid. Het gaat dan niet alleen om fysieke toegankelijkheid zoals het rolstoeltoegankelijk maken van gebouwen, maar ook of gemeentelijke websites ingericht zijn voor blinden. Daarnaast moeten mensen met een handicap bijvoorbeeld naar school kunnen gaan en kunnen werken. Maar kan dat ook echt?  Is het voor leerlingen met een lichamelijke beperking bijvoorbeeld mogelijk om naar het regulier onderwijs te gaan? En zitten werkgevers te wachten op een werknemer met autisme? 

Sinds het ondertekenen van het VN-verdrag voor gehandicapten lijkt er niet veel verbeterd voor de positie van gehandicapten in ons land. In een in 2019 verschenen schaduwreportage van de Alliantie VN-verdrag Handicap, een samenwerking van cliëntenorganisaties van mensen met een handicap, bleek zelfs dat dit alleen maar verslechterd was sinds 2016. Onder andere de wachtlijsten in het speciaal onderwijs nemen toe en er is meer armoede onder gehandicapten. 

Hoe inclusief is Nederland voor mensen met een beperking? We starten een nieuw onderzoek. Heb jij tips? Laat het ons dan hier weten of mail ons.