Evelien (38) en haar partner leerden elkaar kennen toen ze beide 35 waren. Allebei hadden ze een kinderwens, maar na zo’n anderhalf jaar proberen en verschillende vruchtbaarheidsonderzoeken zonder resultaat, besluiten ze naar België te gaan voor advies. Evelien is daarin niet de enige: jaarlijks wijken een paar duizend Nederlandse wensouders naar België uit voor hulp bij het krijgen van een baby. Maar België blijkt geen zwangerschapswalhalla en Evelien keert geschrokken terug.

“In het begin was het proberen nog best leuk. Het is iets waar je je op verheugt en elke maand was het weer spannend of het die keer raak is”, vertelt Evelien. “Langzaam maar zeker werd het een steeds grotere telleurstelling toen het na anderhalf jaar nog niet was gelukt.”

In België is alles beter

Evelien en haar man schakelen hulp in van twee fertiliteitsartsen, maar uit verschillende onderzoeken blijkt niet waarom ze niet op natuurlijke wijze zwanger wordt. “We wisten wel dat ik iets minder eicellen had dan gebruikelijk voor mijn leeftijd.” Maar volgens Evelien’s arts hoeft dat niet te betekenen dat de kans om zwanger te worden daardoor kleiner is dan bij een ander. “Wel zou je met minder eicellen eerder in de overgang kunnen komen. Dat maakte dat ik wel tijdsdruk voelde.”

Met een gebrek aan oorzaken en een gevoel van tijdsdruk, besluiten Evelien en haar man naar België te gaan voor een second opinion. “We wilden graag weten of er echt niks in de weg stond en je hoort eigenlijk al heel vroeg, als je met een kinderwens aan de slag gaat, dat in het buitenland alles beter zou zijn.” Evelien luisterde bijvoorbeeld naar een podcast over zwanger worden in België en hoorde goede verhalen van een bekende, die zelf ook naar het buitenland is gegaan. “België is één van die plekken die vaak genoemd wordt.”

Onderzoeken en uitslag

In België zou bijvoorbeeld meer onderzoek gedaan worden dan in Nederland. “In Nederland kijken ze bij zaadcellen naar de hoeveelheid levende cellen en hoe bewegelijk die zijn. Maar in België kijken ze ook naar het DNA ervan en of daar foutjes in zitten”, legt Evelien uit. “Bij mij is ook een MRI gemaakt van mijn hele bekkengebied om te kijken of daar afwijkingen zichtbaar waren. Dat gebeurt in Nederland niet zomaar.”

Maar tijdens de afspraak in België waarin de uitslagen besproken werden, sloeg de stemming om. “Het begon allemaal heel oké, de arts nam echt de tijd om uit te leggen wat ze gevonden hadden”, vertelt Evelien. “De zaadkwaliteit van mijn man zou toch wel heel slecht zijn. Ook zou mijn baarmoeder compleet afwijkend zijn.” Deze uitslag vinden ze erg heftig. “We hoorden al anderhalf jaar in Nederland: ‘Er is niks aan de hand. Jullie zijn gezond en zouden in principe gewoon natuurlijk zwanger moeten kunnen worden.’ Maar dat leek nu ineens onmogelijk.”

“Uiteindelijk kregen we het advies om bij mij een kijkoperatie te laten doen om te zien of de vorm van mijn baarmoeder inderdaad afwijkt. En zo ja, om dan mijn baarmoeder te laten corrigeren.” Terug in de auto zijn ze allebei erg geschrokken. “We wilden er sowieso over nadenken. We hadden nog in Nederland nog veel stappen te zetten, zoals IVF. Dat wilden we eerst proberen, voordat we in mijn baarmoeder lieten snijden.”

Problemen bij bevruchting

“Terug in Nederland hebben we eerst drie IUI-pogingen gedaan. Daar is helaas niks uitgekomen. Daarna zijn we doorgegaan naar IVF en werd meteen duidelijk wat het probleem was”, vertelt Evelien. Tijdens het IVF-traject zien de specialisten dat de eitjes en zaadcellen niet goed aanhechten, waardoor er amper embryo's ontstaan. “Aan de ene kant was dat een grote klap, omdat het betekende dat we nooit op natuurlijke wijze zwanger zouden kunnen worden. Maar het betekende ook dat we hierdoor aan de slag konden met ICSI. En toen is het bij de eerste terugplaatsing van een bevruchte embryo gelukt.”

32 weken zwanger

Ondertussen is Evelien 32 weken zwanger van hun dochtertje. “Ik ben heel opgelucht dat we ons gevoel hebben gevolgd en gewoon in Nederland verder zijn gegaan.” Ook is ze blij dat ze niet in haar lichaam heeft laten snijden. “Want als er echt iets mis was met de vorm van mijn baarmoeder, dan had dat eerste embryootje nooit kunnen innestelen en het nooit zo goed kunnen doen. Dus voor mij was die operatie niet de oplossing geweest.”

Toch begrijpt Evelien heel goed dat wensouders uitwijken naar België. “Gek genoeg ben ik blij dat we wel naar België zijn gegaan, want op dat punt wilde ik gewoon meer informatie”, vertelt ze. “Er zijn mensen die in Nederland al veel pogingen gedaan hebben en hier niet verder komen. Ik snap dat je dan op zoek gaat naar andere antwoorden.”

Wil je meer weten over Evelien's ervaring? Bekijk de onderstaande video: