Alie Meulema, haar man Tiemen en haar 3 kinderen wonen 28 jaar in een prachtige oude woonboerderij in het buitengebied van het Groningse Bedum. Maar dan ontdekken zij in 2012 de eerste scheuren. Dat blijkt nog maar een kleine voorbode van wat hen nog te wachten staat. Wat volgt is een jarenlange en slepende zaak tegen de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) over een schadevergoeding voor de gevolgen van aardbevingen. We zoeken Alie op voor ons dossier tip insturen.
Alie’s man Tiemen kampt al jaren met hartklachten als de eerste scheuren in de muren ontdekken. Hij heeft een eigen zaak en legt vloeren, maar moet stoppen met werken als gevolg van zijn gezondheidsklachten. Al 3 keer heeft hij een hartstilstand gehad en de stress van de van de aardbevingsschade maakt zijn gezondheid er niet beter op. Toch blijft hij tot de laatste snik vechten voor een schadevergoeding.
Alie: ‘We hadden hier net de aardbeving in Huizinge gehad in augustus 2012. De scheuren die er sindsdien kwamen, werden steeds erger. Als zij op een dag terugkomen van boodschappen doen en zien dat er een gedeelte uit de gevel is gevallen, beginnen de zorgen pas echt.‘Mijn man zei: ik vertrouw het niet.’
Dat gevoel blijkt niet onterecht. Niet veel later worden zij door de brandweer hun huis uit gehaald. ‘We hadden geen tijd om veel mee te nemen. Alleen wat foto’s, sieraden en de computer hebben we meegenomen.’ Twee dagen later stort hun boerderij helemaal in. ‘Daarna hebben mensen van alles uit het huis gestolen. De wasmand, de hondenmand, van alles hebben ze meegenomen.’
Geen vervangende woonruimte
Bij het instorten van de boerderij komt asbest vrij dat nog een tijdje onafgedekt blijft liggen. ‘Daar maakten we ons natuurlijk ook zorgen over.’ Alie: ‘Het steekt mij vooral dat we geen ander huis kregen van de NAM.’ Alie en Tiemen logeren eerst bij hun zoon en dochter voordat zij terecht kunnen in de leegstaande boerderij van een buurman. ‘Die stond al jaren leeg en was bijna niet bewoonbaar. Er zaten ook scheuren in de muren, het was heel vochtig en er zat schimmel in. We hebben daar 2,5 jaar gewoond onder erbarmelijke omstandigheden.’
’Je bent je huis, en je hele hebben en houwen kwijt. En de gevolgen zijn dat je je geestelijke en fysieke klachten krijgt.’
Ongelijke strijd
Wat dan volgt, zit Alie nog steeds hoog. ‘We zijn 2 à 3 jaar in gevecht met de NAM geweest. Ze beweerden dat wij maar voor een deel aardbevingsschade hadden, maar voor het overgrote deel stormschade en achterstallig onderhoud. Wij hebben bureau Vergnes een contra-expertise laten doen en die zeiden: Het is behoorlijke aardbevingsschade. We konden wel een rechtszaak aanspannen, maar dat geld hebben we niet zo op de rekening staan. En zij hebben hele goede advocaten. De NAM is een machtig orgaan en het is een hele ongelijke strijd.’
‘Je bent aan het vechten tegen iemand waar je niet tegenop kunt. Het is allemaal zó onterecht. Jouw huis gaat er aan door hun en er staat niets tegenover.’
1 Stap vooruit, 2 terug
Alie heeft geen goed woord over voor het afwikkelen van de schade. ‘Ik vind het schandalig van de NAM hoe ze met ons omging. Steeds beloven ze van alles en dan gaat het weer niet door. Dan denk je: het gaat de goede kant op. We gaan nu om de tafel voor een schadebedrag. Dan hadden we weer hoop en 2 weken later horen we weer dat de beloftes niet door gaan. Terwijl ze wisten dat mijn man de stress niet meer aan kon.’
Vorig jaar kwam de deal rond over hun schadeafhandeling door bemiddeling van Hans Alders, Nationaal Coördinator Groningen (NCG). Die werd in 2015 aangesteld onder andere om de schadeafhandeling van bewoners te verbeteren. Alie: ‘We hoorden dat in mei. Mijn man zat te huilen aan de tafel van blijdschap.’ Veel heeft Tiemen er niet meer aan gehad, want in september overleed hij, waarschijnlijk als gevolg van een hartstilstand. ‘Dat was heel erg zuur.’ Alie is inmiddels verhuisd naar een 55-plus woning in Bedum. ‘Ik zou het geld van de schadevergoeding zo terug geven als ik mijn man en de boerderij terug zou hebben.’
