Het is bijna twee jaar geleden dat wij Mireille en Ramon volgden met de camera voor onze uitzending over draagmoederschap. Het stel heeft een diepe kinderwens maar er is één groot probleem: het is in Nederland onmogelijk om een kliniek te vinden die hen wil behandelen. Ze zijn namelijk aangewezen op een draagmoeder. “De enige kliniek in Nederland die ons kán helpen, hanteert zulke strikte voorwaarden waaraan wij nooit kunnen voldoen. Wij zijn aangewezen op het buitenland, Cyprus”, vertelt Ramon.

Enige kans op een kindje

Maar dit is absoluut níet wat ze willen. De enige Nederlandse kliniek die op dat moment hoogtechnologisch draagmoederschap aanbiedt hanteert de strenge regel dat beíde ouders hun eigen genetisch materiaal mee moeten brengen. Maar Mireille heeft de pech dat zij, door ziekte in het verleden, geen eigen eicellen meer heeft. “Het verdriet daarover is al immens groot. En dat we daardoor niet de behandeling krijgen, onze enige kans op een kindje, is heel zuur en verdrietig.” Ze roepen op de Nederlandse regelgeving te veranderen. Met succes. Inmiddels hoeven niet meer beide ouders maar slechts één van hen genetisch verwant te zijn aan het kind om in aanmerking te komen voor hoogtechnologisch draagmoederschap.

Voor Ramon en Mireille zelf kwam deze versoepeling van de regelgeving te laat. Ramon, in onze uitzending: “Waarom zijn wíj genoodzaakt om naar het buitenland te gaan terwijl we dit hier in Nederland óók kunnen?” Die vraag echoot nog door mijn hoofd als ik hem opnieuw spreek, kort nadat hij vader is geworden:

-Het is gelukt, gefeliciteerd, een dochter!

Dank je, we zijn superblij. Met Philou gaat het goed. Ze is nu drie maanden oud en slaapt de hele nacht door. Behalve afgelopen nacht dan omdat ze haar eerste prikjes heeft gehad. Het is ongelooflijk hoe het gegaan is. Het was bijzonder omdat we bij de geboorte mochten zijn. Het was intens om opeens in handen te hebben waar we al die jaren naar verlangden. Het is een lange weg geweest en nog steeds want officieel is Philou nog niet onze dochter.

-Het is een traject van jaren geweest. Hoe hebben jullie dit ervaren?

We hebben ontzettend veel geluk gehad dat de draagmoeder en haar partner, die in Friesland wonen, op onze weg zijn gekomen. De kans is groter dat je de loterij wint dan dat je iemand vindt die jóuw kind wil dragen. Dat hebben we al die tijd héél goed beseft. Want het is nogal wat. Onze draagmoeder en haar partner hebben al vijf kinderen. En zij zijn met ons naar Cyprus afgereisd om daar de behandeling en terugplaatsing te ondergaan. Alleen dat al is voor ons allen zo’n intens traject geweest. Natuurlijk hadden we graag gewild dat dit in Nederland had gekund.

-Wat was de grootste hobbel om te nemen?

Uiteraard het vinden van een draagmoeder. We kenden haar niet maar we hebben er nu echt een familie bij gekregen. Als je dit met z’n allen aangaat vergt dat heel veel overleg en vertrouwen. Alles is gebaseerd op of het emotioneel goed voelt, van beide kanten. Anders gaat het nooit lukken.
Maar wat daar bovenop kwam, toen we eenmaal een draagmoeder hadden gevonden, was de complexe juridische kant van het draagmoederschap. Dat regelwerk is ons het meest tegengevallen. Wíe is verantwoordelijk als er medisch iets fout gaat? Hóe wordt Philou officieel onze dochter? Alleen al met deze laatste vraag zijn we zeker komend jaar nog bezig. Want na de bevalling in het ziekenhuis in Friesland namen we feitelijk een baby mee naar huis die op papier, dus juridisch, niet ons kind was. Nergens is een handboek ‘Wat te doen in geval van draagmoederschap’. Alles moet je zélf uitvinden en dat verbaast me wel.

-Na jullie oproep in onze uitzending is er veel veranderd. De regels zijn versoepeld. Nog maar één ouder hoeft genetisch verwant te zijn aan het kind, zoals jullie wilden.

Ja dat is echt heel fijn. We zijn heel blij dat dat veranderd is. En we hopen dat we het pad voor andere stellen zoals wij wat vereenvoudigd hebben. Maar wij hebben onze embryo’s in Cyprus. Dus voor ons was en is het geen optie. En ik heb echt geen idee of we dit traject ooit nog een keer zullen doen. Toen we Philou mochten vasthouden was dat echt een grote droom die uitkwam. Afgelopen weken wisten we niet wat ons overkwam, zulke trotse ouders zijn we. Alleen de andere kant is ook dat de impact op de draagmoeder heel groot is. Voor ons is het een nieuw begin. Voor haar is er een bepaalde leegte waar we haar uiteraard bij proberen te helpen. We zijn superblij dat iedereen gezond is. Philou is zo’n groot cadeau. Maar het zijn wel hele intensieve en emotionele jaren geweest.

Kijk hier de uitzending terug waarin Ramon en Mireille hun verhaal vertelden.