Drie jaar zocht Hanneke naar een betaalbare woning in Utrecht. “Als vrouw alleen is het erg moeilijk om een huis te vinden, zowel huur als koop”, zegt ze. “Het is heel frustrerend om maar niks te kunnen vinden.”
Hanneke (38) is jeugdhulpverlener en heeft een kinderwens. De studio in Utrecht waar ze jarenlang woonde, was te klein voor de toekomstige gezinsuitbreiding. Dus ging ze op zoek naar iets ruimers, met een extra kamer. “Als vrouw alleen is het erg moeilijk om een huis te vinden, zowel huur als koop. Ik verdien te veel voor de sociale sector en particulier is niet te betalen”, zo vertelt ze. Ze ging daarom op zoek naar een betaalbare koopwoning in de Domstad. Dat viel niet mee.
Hokjes
We spreken Hanneke over haar huizenjacht voor ons lopend onderzoek naar woonproblemen. “Ik val binnen de middeninkomens, dus dan kom je niet meer in aanmerking voor sociale huur. Binnen de particuliere sector bestond het aanbod uit een tot twee huisbezichtigingen per maand. Hokjes waar je elf- a twaalfhonderd euro per maand voor betaalt. Daar doe ik het niet voor.”
Dus bleef Hanneke zitten in de woning die ze indertijd van de studentenwoningbouw toegewezen kreeg. “Ik was noodgedwongen om te blijven scheefhuren”, legt ze uit. Ze deed het liever niet, want ook bij studenten in Utrecht is er een tekort aan betaalbare onderkomens. “Zo werd ik zelf onderdeel van het probleem”, zegt ze omdat ze niet kan doorschuiven in de woningmarkt. Ze vond het behoorlijk irritant om telkens achter het net te vissen: “Het is heel frustrerend om maar niks te kunnen vinden. Je wordt er boos van.”
Ik zocht een woning rond de twee ton. In Utrecht vind je alleen een container voor die prijs
Te duur of te klein
Drie jaar lang duurde haar zoektocht naar een betaalbare koopwoning, waarbij ze het laatste jaar een makelaar in de arm nam die actief met haar op zoek ging. “Ik zocht een woning rond de twee ton. In Utrecht vind je alleen een container voor die prijs. Mensen bieden extreem over op de vraagprijs, waardoor ik geen kans maak. Er worden wel nieuwe huizen gebouwd, maar die zijn óf veel te duur, óf veel te klein.”
Er zat voor Hanneke niets anders op dan iets buiten de stad te zoeken. “Ik keek eerst in Nieuwengein, later in Maarssenbroek”, zo zegt ze. “Daar vond ik uiteindelijk een huis dat bij mijn wensen paste. “Ik woon nu op tien minuten afstand van de Utrechtse wijk Zuilen, dus als je het zo bekijkt valt de afstand wel mee. Maar het is jammer dat ik niet meer in de stad woon, ik mis mijn oude buurt, mijn vrienden en de terrassen die straks hopelijk weer vol zitten.”