‘Hij is nu anderhalf jaar weg. Met veel moeite’, voegt Nuray toe. Met ‘hij’ bedoelt ze haar onderbuurman die door zijn psychoses 2 jaar lang voor extreme overlast zorgde. ‘Ik durfde op een gegeven moment het huis niet meer uit. Mijn dochter was destijds drie en ook doodsbang.
‘Het begon met schreeuwen. Eerst dacht ik: hij beoefent een vechtsport. Alleen deed hij dat op hele rare tijden. Hij begon om 12 uur ’s nachts en ging maar door. Wat een psychose was wist ik toen niet eens’, vertelt Nuray als zij ons benadert voor ons onderzoek Burenoverlast.
Kat vergiftigd
Het blijft niet bij schreeuwen en de overlast wordt steeds meer tegen haar gericht. ‘Hij jatte mijn post en las het hardop voor waar ik bij stond en haalde mijn fiets uit elkaar omdat hij vond dat die in de weg stond. Ik werd steeds banger omdat hij steeds agressiever werd. Hij stak zijn huis in brand, schreeuwde midden in de nacht de boel bij elkaar en bedreigde mijn kids tijdens een van zijn psychoses. Hij vergiftigde een van mijn katten en de andere kat reed hij bewust dood. En dat vertelde hij met een grijns op zijn gezicht.'
Schizofreen
Nuray woont in de Groningse Oosterparkbuurt, een wijk met veel sociale huurwoningen. ‘Ik kom uit de Schilderswijk in Den Haag. Dat is best asociaal, maar dit is een heel ander level.’ In haar straat zijn meerdere woningen bestemd voor ‘begeleid wonen’, zoals in het geval van haar buurman. ‘Mijn straat zit vol met dit soort gevallen. We hebben hier iemand die naakt voor de ramen staat en een junk die kopjes naar beneden gooit. Heleboel buren hebben er last van.’
Wanneer Nuray naar het wijkteam gaat om de overlast aan te kaarten, hoort zij dat haar buurman schizofreen is en via Lentis, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ), in de woning is geplaatst.
Kwetsbare huurderds
Begeleid wonen is bedoeld voor mensen met psychosociale problemen. Vaak worden zij geplaatst in sociale huurwoningen die door woningbouwcorporaties beschikbaar worden gesteld voor kwetsbare huurders. Mensen wonen dan zelfstandig, maar krijgen begeleiding aan huis of buitenshuis, zoals een gesprek of behandeling in een zorginstelling.
Maar niet alle cliënten, zoals de buurman van Nuray, accepteren die zorg. ‘Wat ik naar vind, is dat hij geen begeleiding krijgt. Hij weigert dat. Als er een begeleider kwam, deed hij niet open en kwam de politie erbij. Die stond dan een half uur aan te bellen. Hij gebruikte ook zijn medicatie niet. Ik hoef die troep niet. Ik word er een zombie van’, zei hij. Haar buurman vond bovendien dat Nuray de overlast veroorzaakte en niet hij. ‘Ik heb meer last van jouw kinderen dan jij van mij.’
‘Heel gevaarlijk’
Nuray klopt bij de woningbouwcorporatie aan, maar die wil niets over haar buurman kwijt in verband met zijn privacy. ‘Ze zeiden: ‘Misschien kan jij je aanpassen zodat je geen psychose uitlokt’.’ Via via komt zij in contact met de zus van haar buurman en komt meer over hem te weten. Zo hoort ze dat de man een tijdje vast heeft gezeten en in een GGZ-instelling was opgenomen. Ook blijkt hij al meerdere keren uit zijn huis te zijn gezet. Zijn zus geeft haar een dwingend advies: ‘Ik moest meteen verhuizen. Hij is volgens haar heel gevaarlijk.’
‘Op een gegeven moment heeft hij mij aangevallen en mij bij mijn keel vastgehouden waar mijn dochter bij was. De politie kwam, maar zeiden dat er niets aan de hand was en dat ik Lentis (GGZ-instelling) moest bellen.’ Ze krijgt zijn psychiater te spreken, maar dat lost niets op aan de situatie.
Ondertussen schakelt Nuray Jeugdzorg in omdat haar dochter door de hele situatie getraumatiseerd raakte. ‘Ze heeft 2 jaar lang niet voor de deur gespeeld van angst.’ Zij doet een melding bij de gemeente wegens overlast en ze verzamelt handtekeningen van haar buren voor de woningbouwvereniging om de man weg te krijgen.
‘Bijna een dagtaak’
Haar meldingen bij de woningbouwcorporatie lopen op niets uit. ‘De woningbouw zei: ‘Als wij met die meneer praten is er niets aan de hand’.’ Ook zij raadden Nuray aan te gaan verhuizen. Bijna wekelijks meldt Nuray de overlast bij de politie. Maar die blijkt niet heel happig om aangifte op te nemen. ‘Wij hebben grotere problemen en hebben meer dingen te doen’, krijgt ze te horen. ‘De politie zei: ‘Bel Lentis’. Lentis zei: ‘Bel de politie’. De woningbouw zei: ‘Bel de politie en de GGZ’. De GGZ zei: ‘Bel de gemeente’. En toen ik de gemeente inschakelde kreeg ik te horen: ‘Wat doet u hier’?! Ik had er bijna een dagtaak aan.’
‘Ik heb echt alles gedaan, maar niets hielp. Totdat ik naar een advocaat stapte en dreigde met huurverlaging. En toen was er ineens wel een oplossing. Binnen een week was hij weg. ‘Eindelijk opgerot naar 2 jaar drama! Hij heeft met spoed woningruil gedaan en is verhuisd naar een vrijstaande woning in Zevenhuizen, een dorp in de omgeving van Groningen.’ Maar ook daar veroorzaakt hij weer overlast, weet ze van haar nieuwe buren.
Wil je op de hoogte blijven van dit onderzoek? Abonneer je dan hier op onze nieuwsbrief.
