Pedagogen maar ook de kinderombudsvrouw spreken hun bezorgdheid uit en noemen het kindermishandeling. Maar we komen er steeds meer achter dat demonenuitdrijving binnen veel méér gemeenschappen gebruikelijke praktijk is. We krijgen mails vanuit verschillende hoeken, ook uit de christelijke wereld zélf.

Duivelsuitdrijving in de badkamer

Eén van de mensen die contact met ons zoekt is een christelijk hulpverleenster die met autistische kinderen werkt. Ze wil anoniem blijven. ‘Een jaar geleden had ik als ambulant begeleider een cliëntje met autisme,’ zo begint ze haar verhaal. ‘Ik ben zélf gelovig, daarom was ik uitgekozen als begeleider voor deze jongen. Tijdens het huisbezoek begon de moeder mij te vertellen dat ze dat weekend ‘iemand’ hadden laten komen. Er was een man aan huis gekomen en de jongen was ‘gedoopt’ in hun bad in de badkamer. Het bleek om duiveluitdrijving te gaan. Haar zoon wilde het echt zélf vertrouwde de moeder mij toe.’

Geschokt

‘Ik was geschokt, omdat het autisme van mij cliëntje absoluut niet duivels is. Ik was geschokt omdat hij niet begrepen werd. Geschokt omdat zijn zíjn feitelijk afgewezen werd. En bezorgd om het effect op hem: de zoveelste keer dat hij niet geaccepteerd werd. Terugkijkend had de moeder mij al enkele malen verteld dat je door gebedsgenezing van autisme genezen kon worden. Daar hadden we een paar maal discussie over. God kan alles, daar ben ik van overtuigd. Wat ik echter gezien heb in de evangelische wereld, zijn dikwijls geen genezingen. Verbeteringen dat wel. Maar claim geen genezingen. Dat is natuurlijk vloeken in de kerk, als je als christen zulke dingen zegt.’

Schaamte

‘Ik heb weken lopen dubben wat ik moest doen met het verhaal van de duiveluitdrijving. Ik schaam me dat ik de moeder niet geconfronteerd heb. Ik was bang het verwijt te krijgen dat ík niet genoeg gelovig ben. Ik durfde niet maar het is ook maar de vraag of het nut zou hebben. Ze was verblind en ‘in de ban van’. Uiteindelijk heb ik het dus gelaten. Ik wist ook niet waar ik ermee naar toe kon. Het zal je maar gezegd worden als kind, dat er een duivel in je zit. De zoveelste boodschap voor de jongen dat hij niet goed genoeg is.’

Duiveluitdrijving thuis

‘Uitdrijvingen gebeuren dus ook echt in thuissituaties. Je kunt er iemand voor uitnodigen bij je thuis. Ik vind het misleiding, wanhopige ouders op deze manier hoop geven op genezing. Van iets wat helemaal niet genezen hoeft te worden. Dit joch is een prima gast. Ze hadden beter kunnen bidden voor de moeder, dat zíj een juist inzicht op het gedrag van haar kind kreeg. In plaats van hem zo te schaden.’