“Ik heb 2 jaar rondgezworven. Ik noem het zelf ‘bankje-bedje hoppen’. Dus dan weer bij die en dan weer daar. Ik sliep een beetje overal en nergens”, vertelt Ken.

Hij had zijn leven juist aardig op de rit na een turbulente jeugd met huiselijk geweld. “Ik heb verslaafde ouders en mijn hele jeugd is eigenlijk ontregeld geweest.” Zijn biologische vader is nooit in beeld geweest. En toen ook zijn biologische moeder wegviel, omdat zij werd opgenomen vanwege haar verslaving, werd Ken ondergebracht bij de crisisopvang. “Ik heb een hele kleine familie en die konden niet bijspringen. Net veertien was ik, toen ik er alleen voor kwam te staan.”

Via de crisisopvang komt hij uiteindelijk goed terecht bij een pleeggezin. Maar eenmaal op kamers voor zijn studie, gaat het mis als zijn huisbaas het pand verkoopt. Ken: “Ik kon niets anders vinden, want het was toen qua studentenkamers heel erg schaars. Zo is het eigenlijk een beetje begonnen.” Na 2 jaar rondzwerven komt hij terecht in een stacaravan op een camping in Haaksbergen. "Daar heb ik een half jaar gewoond, maar mentaal ging ik eraan onderdoor. Ik had helemaal niets: geen werk, geen geld. Ik was depressief en zat eigenlijk constant in een angstbui.”

Te zelfredzaam

Omdat de situatie onhoudbaar wordt, komt hij terecht in de thuislozenopvang in Enschede. “Daar konden ze alleen niet zoveel met mijn situatie. Ik was té zelfredzaam. Ik had geen problemen met justitie, was niet verslaafd en ik had geen strafblad. En zij kunnen pas iets voor je doen, als je iets van dit soort problematiek hebt.”

Wel kan hij deelnemen aan een schuldhulptraject van de gemeente. “Vanuit de gemeente krijg je, mits je aan allerlei criteria voldoet, een woning aangeboden met eventuele schuldhulpverlening. Alleen is de hulpverlening zo beperkt en zijn de bedragen dermate klein, dat je verder niets kan opbouwen en dus altijd vast blijft zitten in die carrousel.”

Schoon schip

“Wat ik nodig had, was een kickstart. Je wil je leven op orde krijgen.” Dat lukt uiteindelijk via een pilot-project van het Instituut Publieke Waarden (IPW) dat mensen bijstaat met maatwerk. Een deel van zijn schulden wordt kwijtgescholden en de restschuld neemt het IPW voor zijn rekening. Zij betalen ook de huur van een studentenkamer en de spullen die Ken op dat moment nodig heeft. “Zij hebben voor mij volledig schoon schip gemaakt en me een basis gegeven. Daardoor kon ik opnieuw beginnen met mijn studie en het opbouwen van mijn leven.” Inmiddels is Ken cameraman, een droom die hij vroeger als kind al had. “Die studentenkamer heb ik nog steeds, maar ik betaal nu zélf de huur.”