Ingeklemd tussen omgeploegde akkers ligt de volkstuin van Rika Verhoef waar ze met zorg saffraan, kapucijners en asperges laat groeien. Als je het van bovenaf zou zien, is volkstuinvereniging Roermond een vrolijk vierkantje tussen grote eenkleurige vlakken. Het bestaat uit ruim dertig tuinen, waar de leden verplicht biologisch tuinieren.
‘Rondom ons worden zoete aardappelen geteeld, mais en gladiolen onder meer. Dat wisselt ieder jaar. Afhankelijk van wat er staat, wordt er heel veel of iets minder gespoten. Bij gladiolen krijgen we de hoofdprijs, dan spuiten ze zo ontzettend vaak.’ Haar tuin ligt recht aan een groot landbouwperceel. ‘Als je goed kijkt, zie je dat het achterste deel nog geel en oranje is. Daar is twee weken geleden nog gespoten met bestrijdingsmiddel Roundup om onkruid te verdelgen.’
Luister de uitzending van Mijke van Wijk:
Bloemen, bijen en zonnepanelen
Liever akkers dan een zonnepark
Toch hebben de leden van de volkstuinvereniging liever deze akkers naast zich liggen dan een zonnepark. Want daar was sprake van, kwamen ze per toeval achter. Het volkstuincomplex zou helemaal omringd worden door zonnevelden. En dat leidde tot onrust, vertelt Rika. ‘Het leverde veel onzekerheid op. Wat doen die zonnevelden met de dieren? Kunnen ze dan nog naar natuurgebied Lüsenkamp doorlopen? Trekken de vogels hier dan nog over? Vinden ze nog de weg naar het zuiden? In maart en het einde van het jaar komen kraanvogels over en dat is uniek. Als die niet meer over zouden komen, zou dat heel erg jammer zijn. En voor ons werd het ook onzeker: mogen we blijven zitten van de gemeente?’ De leden vrezen ook de weerkaatsing van het licht door de zonnepanelen. ‘Plus: het ziet er niet uit.’
Onder die panelen groeit niks.
Rika trekt een A4’tje uit haar jaszak met 21 argumenten tegen het zonnepark, verzameld door een ander tuinlid. Ondanks de pesticiden die de boeren spuiten, hebben zij liever landbouw dan een zonnepark. ‘Want onder die panelen groeit niks.’ Na de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar, besloot de gemeente het zonnepark in ieder geval voorlopig af te blazen.
‘Zonneweides niet hier’
Verzet tegen de aanleg van zonnevelden gebeurt overal in het land. Als je in Twente het dorpje Deurningen binnenrijdt ontkom je niet aan een enorm spandoek waarop staat: Zonneweides, niet hier! Eén van de mensen achter het plaatsen van dit doek is Fred Geerlings. Hij is fel tegen zonneweides en woont midden tussen de weilanden. ‘Dit is een typisch IJssellandschap. Je ziet weide met eromheen struiken en bossen. Het is glooiend, afwisselend zie je akkers en weide. Er is nog steeds een hele hoop natuur. En het is hier lekker rustig. Die zonneparken is sowieso geen gezicht, laat me eerlijk zijn.’ Achter zijn huis loopt het marskramer pad en dat trekt hordes toeristen. ‘Zullen ze leuk vinden, als ze langs die zonnepanelen moeten wandelen.’
Derde energiebron nodig
Maar Fred is niet alleen om esthetische redenen tegen de aanleg van zonneweides. Hij is ervan overtuigd dat zon als energiebron niet voldoende is. Om de klimaatdoelen te halen moet in 2030 zeventig procent van alle energie afkomstig zijn van zon en wind. Er is sowieso een derde energiebron nodig, zegt Fred, dus laat die derde bron nou meteen voor alle energie garant staan, dan blijft het Twentse landschap zoals het is.
Hij opent een zwarte map en haalt er een kaartje uit van de RES, de regionale energiestrategie, een samenballing van overheidsorganen die adviseren hoe over te gaan naar groene energie. ‘Vierduizend hectare aan zonnepanelen hebben ze nodig hier in Twente.’ Geerlings en zijn kompanen hebben meerdere spandoeken laten maken die ze verplaatsen door het gebied. ‘Wij proberen de bevolking bewust te maken van wat er gebeurt. Want we merken dat de overheid er niet heel open over is.’
