Nog nooit heeft de Luisterlijn het zo druk gehad. De organisatie is 24/7 open voor een luisterend oor. Waar vrijwilligers van de Luisterlijn normaal gesproken zo’n 700 tot 800 gesprekken per dag voeren, is dat aantal sinds de coronacrisis bijna verdubbeld tot zo’n 1200. De nieuwe realiteit kan gelukkig opgevangen worden door een groot aantal nieuwe vrijwilligers.

“Gelukkig leven we in een tijd waarin mensen naar elkaar om willen kijken. We hebben 800 aanbiedingen gekregen van mensen die zich willen inzetten. Bedrijven zoals softwarefirma Exact stellen hun medewerkers die thuis zitten beschikbaar. In rap tempo hebben we een hele korte training ontwikkeld om mensen die zich tijdelijk willen inzetten voor te bereiden. En nu is er een speciale coronapraatlijn waar al deze nieuwe vrijwilligers aan de slag kunnen”, laat Helen Maier, manager locaties en projecten bij de Luisterlijn, aan ons weten.

GGZ-patiënten

In september uitte de organisatie tegenover De Monitor haar zorgen over de groeiende groep bellers die in de GGZ thuishoren. “Sinds de GGZ-patiënten langer thuis moeten blijven wonen en ook door de wachtlijsten, zien we dat het aantal bellers enorm stijgt. En dat vind ik een zorgelijke zaak”, liet de toenmalig directeur destijds weten. De vrijwilligers zijn namelijk geen hulpverleners. Zij verbinden niet door naar andere instanties, terwijl er soms meer nodig is dan een luisterend oor.

Maar hoe gaat het nu met deze groep bellers? “We zien onder de GGZ-bellers in maart 2020 gevoelens van angst, bezorgdheid en paniek ten opzichte van januari 2020 met bijna veertig procent toenemen. Deze groep bellers voelt zich in maart dus duidelijk angstiger dan in januari”, laat de Luisterlijn ons weten.

“Angst voor zichzelf”

Maier ligt toe dat de gesprekken bij de reguliere bellers voornamelijk gaan over de zorgen over anderen. “We voeren bijvoorbeeld schrijnende gesprekken met mensen die een dementerende ouder hebben waar ze niet meer naartoe kunnen, mensen die iemand verloren hebben tijdens corona en tegen beperkte begrafenissen aanlopen, en mensen die thuis zitten met hun kinderen en vastlopen. Deze groep mensen zijn ook bang om het zelf te krijgen, maar hebben vaak vooral angst en bezorgdheid voor anderen.”

Bij de GGZ-bellers ligt dit anders. Zij zijn bang wat de gevolgen van corona zullen zijn voor hun eigen situatie. “We zien bij hen veel angst voor zichzelf. Ze zijn bang of in paniek. We spreken bijvoorbeeld mensen met angststoornissen die de straat niet meer op durven, of niemand meer binnen durven te laten. Ook zijn ze bang dat het nooit meer normaal wordt. Dat hoe langer ze binnen blijven het steeds moeilijker voor hen wordt om ooit nog de straat op te gaan”, aldus Maier.

GGZ in tijden van corona

Voor ons onderzoek naar Vitale Beroepen volgen wij hoe het de GGZ vergaat tijdens de coronacrisis. Hoe help je als behandelaar mensen via een videoverbinding? En hoe gaat het met de patiënten? Wil jij je ervaringsverhaal delen? Laat het ons hier weten.