Anniek ligt vermoeid op de bank. De gordijnen zijn dicht, omdat ze last heeft van het felle licht dat in haar kamer schijnt. Ook geluid kan ze op dit moment maar moeilijk verdragen. “Als de verbinding gaat kraken, moeten we maar even stoppen”, zegt ze verontschuldigend. “Ik ben nog steeds snel overprikkeld.”

Anniek is sinds een aantal weken weer thuis na een opname in het ziekenhuis. Daar had ze zelf om gevraagd, omdat ze de afgelopen maanden steeds meer last kreeg van overprikkelingsklachten. Ze bouwde het antipsychoticum af, maar werd daar ernstig ziek van. “Ik was kapot aan het gaan. Mijn lichaam kon niet meer functioneren zonder die pillen. Ik ben het afgelopen half jaar 10 kilo afgevallen van uitputting.”  

Antipsychotica

Anniek heeft een geschiedenis in de psychiatrie en heeft al vaker de negatieve consequenties van medicijngebruik ervaren. Al op jonge leeftijd komt haar vader te overlijden. Ze krijgt op dat moment voor het eerst antidepressiva als Prozac en later Seroxat voorgeschreven, omdat ze last heeft van depressies en slapeloosheid. “Ik heb niet het gevoel gehad dat deze middelen echt hebben gewerkt. Toen ik die middelen slikte had ik soms de neiging om met mijn ogen dicht het kruispunt over te steken. Ik ben met deze medicatie direct gestopt nadat mijn vader was overleden. Dat is destijds nog vrij makkelijk gelukt, omdat ik ze waarschijnlijk maar een paar jaar slikte en ze minder zwaar zijn dan antipsychotica.” 

Als ze gaat studeren gaat het geleidelijk bergafwaarts. Ze krijgt steeds meer problemen met slapeloosheid en ze komt op de psychiatrische afdeling terecht. “Daar heeft de psychiater toen het antipsychoticum quetiapine voorgeschreven om me weer te laten slapen. Ik heb toen een veel te hoge dosering gekregen voor het tegengaan van die slapeloosheid. Dat heeft geleid tot een enorme vermoeidheid. Ik wilde graag stoppen met medicatie, maar niemand kon mij vertellen hoe je dat precies moest doen.”

Afbouwen

Door verschillende therapieën zat Anniek ondanks de vermoeidheid goed in haar vel. De medicatie is het enige wat haar nog vasthoudt aan de psychiatrie. Vorig jaar deed Anniek een vierde poging om met alle medicatie te stoppen. Dat is uiteindelijk gelukt met speciale ‘taperingstrips’. Via deze methode wordt de dosering met kleine stapjes verlaagd. Toch merkt Anniek dat haar lichaam van het afbouwen een enorme klap heeft gehad. “Ik ging fysiek erg achteruit. Binnen enkele maanden was ik nog te ziek om te douchen en te eten. Ik wilde graag geholpen worden en onderzocht op wat er nu precies aan de hand was.”



Volgens de psychiater is haar brein onder invloed van de pillen veranderd, maar weet hij niet op welke manier ze weer kan opknappen. Maar in het ziekenhuis krijgt Anniek te horen dat het niets met het afbouwen van medicatie te maken heeft. “Ik werd daar weer in het hokje van psychiatrisch patiënt geduwd. Ik vind het afschuwelijk dat bijna niemand in de hulpverlening naar mij geluisterd heeft. Ik heb 11 jaar lang verschillende zware medicatie gekregen. En ik hoor zoveel mensen in mijn omgeving die daar niet meer vanaf komen. Dat vind ik tragisch.”