In medisch jargon wordt dit fenomeen ook wel ‘smalle zorgpaden’ genoemd, die het gevolg zijn van de steeds verdergaande specialisaties binnen de geestelijke gezondheidszorg. “Nu zijn er behandelafdelingen gericht op depressie, angst of trauma en als je daar niet in past dan heb je pech gehad: Je zit dan of zonder behandeling of er wordt maar een deel van je problematiek aangepakt”, zegt klinisch psycholoog Jan Derksen. “Er wordt steeds meer gespecialiseerd, dat is echt een trend, terwijl er in mijn optiek juist veel meer behoefte is aan ervaren, kundige klinisch psychologen en psychotherapeuten die heel breed naar een patiënt kunnen kijken.”

Ook worden behandelingen soms geweigerd omdat er op meerdere vlakken problemen spelen. Dat overkwam de 28-jarige Melissa. Zij werd seksueel misbruikt in haar jeugd en ontwikkelde daarna een eetstoornis. In 2012 werd ze door haar psycholoog doorgestuurd naar specialistische centra. “Maar dat lukte steeds niet, want mijn BMI (Body Mass Index) was te laag voor een traumabehandeling en voor een eetstoorniskliniek kwam ik niet in aanmerking omdat mijn trauma te veel op de voorgrond stond.”