Ze is de wanhoop inmiddels nabij. Tipgever Sas stuurt ons een uitgebreid verhaal over de vochtplekken en schimmels in haar studio. Keer op keer trekt ze aan de bel bij haar huurbaas, maar ze krijgt naar eigen zeggen nul op het rekest. Zelfs een brief van de GGD waarin wordt geconstateerd dat er sprake is van ernstige schimmelvorming zou niet mogen baten.
‘Ik heb slapeloze nachten, want die lekkages zouden ook zo maar kortsluiting kunnen veroorzaken.’ De foto’s die ze meestuurt liegen er niet om: haar hele doucheruimte zit onder de schimmels. ‘Het enige wat ik wens is een fatsoenlijke woning waarin ik niet bang hoef te zijn voor gezondheidsklachten vanwege schimmel in muren en vocht in de houten plafonds’, schrijft de 28-jarige Sas in haar mail aan ons. Sinds december 2013 woont ze in een studio van 30 vierkante meter in Venlo. Ze betaalt 430 euro kale huur aan een particuliere verhuurder. ‘Daar komen hoge energiekosten bij, want ik stook flink omdat het heel erg tocht in dit huis.’
Gezondheidsklachten
In het najaar van 2015 beginnen de eerste lekkages volgens Sas. En het is die winter dat ze voor het eerst schimmelvorming in de badkamer ziet. Ze lost het zelf op met een schimmelreiniger. Een paar maanden later begint haar huis muf te ruiken. Ze zet de ramen 24 uur per dag open, maar de geur gaat niet weg. In de badkamer ontstaan grote geel-bruine vlekken op de muren en het plafond. Er ontstaat een lekkage boven de meterkast. De verhuurder begint aan een maandelijkse reiniging met een schimmelreiniger. Sas krijgt gezondheidsklachten en op aanraden van de huisarts moet er gestopt worden met de schimmelreiniger in verband met heftige allergische reacties. Daarna worden de muren met schimmel overgeschilderd. Maar de schimmel komt al snel weer terug. ‘De verhuurder blijft beweren dat het probleem verholpen is. Hij zegt dat ik mijn huis gewoon goed moet ventileren.’
Verhuizen
‘Inmiddels is mijn buurvrouw door alle ellende al verhuisd. Mijn woongenot is ook ver te zoeken,’ vertelt ze gefrustreerd aan de telefoon. Verhuizen is geen optie, legt ze uit. ‘Als alleenstaande kan ik een huur van 800 of 900 euro niet ophoesten en dat is wel wat je tegenwoordig betaalt. Of ik moet verder naar het zuiden verhuizen, maar ik ben enig kind en ik zorg ook voor mijn ouders die hier in de buurt wonen en steeds ouder worden. Voor een sociale huurwoning (van een woningcorporatie, red.) kom ik nog lang niet in aanmerking, want er is een enorme wachtlijst. Kortom, ik zit muurvast.’