“Toen ik hier kwam, zag het er heel anders uit. Er waren veel leegstaande panden, anti-kraakwoningen en er woonden weinig gezinnen”, vertelt Linda Wubben (35) over Crooswijk, de Rotterdamse buurt waar ze in 2016 samen met vriendin Iris Schiebergen de deuren van het koffietentje Croos opende.
Yuppen en bakfietsen
“We waren indertijd een van de eerste horecagelegenheden”, vervolgt de mede-eigenaresse. Sindsdien zag ze de wijk veranderen. “In de nieuwbouwhuizen wonen veel gezinnen, die zag je hier eerder nauwelijks. Ja, dat zijn de yuppen met soms een bakfiets. Maar er komen hier nog veel meer studenten, zakenlui en mensen uit andere wijken om hier koffie te drinken of te lunchen. Alleen de oude Crooswijkers zie je hier nauwelijks, misschien zijn ze niet gewend om een koffie buiten de deur te drinken of is het te duur.”
Crooswijk, van oudsher een echte arbeiderswijk met veel sociale huurwoningen, onderging de laatste jaren drastische veranderingen. In 2004 werd het Masterplan Nieuw-Crooswijk gepresenteerd. Van de 2.100 voornamelijk vooroorlogse woningen zouden er 300 blijven staan, waarvan 270 sociale huur. De overige 1.800 zouden gesloopt en nieuw gebouwd worden, waarvan 430 sociale huur. Mede vanwege de economische crisis en milieuredenen, ging de uitvoering van de sloopplannen uiteindelijk minder ver dan in eerste instantie gepland. Uiteindelijk kregen 900 woningen de sloopkogel.
Twee kanten
Er kwam minder sociale huur in de wijk, en er was meer woningaanbod voor de midden en hogere inkomens. Dat sluit precies aan bij het woonbeleid van Rotterdam. Toch zijn sommige ondernemers bang dat het nieuwe Crooswijk nu een ‘bakfietswijk’ wordt, waar steeds meer tweeverdieners neerstrijken en de huren en huizenprijzen straks niet meer te betalen zijn.
Ik begrijp dat je boos bent als je huis gesloopt wordt of als je weg moet uit de wijk omdat de huur te hoog wordt
“Het heeft echt twee kanten”, zegt Wubben over de woonontwikkelingen in de buurt. “Ik begrijp dat je boos bent als je huis gesloopt wordt of als je weg moet uit de wijk omdat de huur te hoog wordt. Maar er zitten ook positieve kanten aan dat het hier verandert. Vroeger was hier veel criminaliteit. Wijkbewoners vertelden me dat de politie nauwelijks grip had op de wijk. Er lagen soms drugsspuiten, er stond wel eens een caravan in de fik en er was veel werkloosheid.” Maar sinds de laatste jaren, toen er een gevarieerder woonaanbod kwam, verbeterde de leefbaarheid aanzienlijk in de wijk, volgens Wubben.
Renovatie
Inmiddels staat ook een renovatie van het pand waar Croos zit op de rol. Als ondernemer ervaart ze nu de andere kant van de renovatie. Er is nog veel onzekerheid. “De panden hier kunnen wel een opknapbeurt gebruiken. Maar we weten nog niet waar we aan toe zijn.”
Ze vervolgt: “Ik ben bang dat we met onze rug tegen de muur staan, dat we een hele periode dicht moeten. Dat zou financieel een enorme klap zijn. We doen dit niet als hobby, dit is ons bedrijf. Ons spaargeld hebben we erin gestoken en we hebben onze maandelijkse lasten. We hopen dat Woonstad (de woningcorporatie, red.) het netjes oplost, we zijn met hen in gesprek en vooralsnog verloopt het goed. Zekerheid hebben we nog niet, maar de plannen zijn dan ook nog niet echt concreet.”