Vorig jaar deed Pointer onderzoek naar onveilige plekken voor vrouwen. Duizenden vrouwen zetten dit probleem letterlijk op de kaart: waar voelen zij zich onveilig en waarom? Op dezelfde manier onderzoekt Pointer nu, samen met het AD, onveilige plekken voor LHBTIQA+-personen. Heb je zelf ervaring met onveilige plekken omdat je LHBTIQA+ bent? Help ons onderzoek dan door deze enquête in te vullen. Ook Emma heeft zich onveilig gevoeld door haar identiteit, vertelt ze.

K2 zoekt K3

“Dagelijks ontvang ik wel reacties over dat ik een man zou zijn en dat ik nooit een vrouw zal worden”, vertelt Emma. “Maar een specifiek moment waarop ik veel haat ontving, was toen ik meedeed aan de talentenjacht ‘K2 zoekt K3’. Ik ben destijds door een Vlaamse politicus met de grond gelijkgemaakt vanwege mijn deelname.” De desbetreffende politicus maakte een video waarin hij de deelname van Emma aan het programma in twijfel trok. “Hij zei dat ik daar niet mocht staan als trans vrouw.”

“Op dat moment voelde ik me niet per se direct onveilig. Want het gebeurde in België, dat is toch een ander land”, zegt Emma. “Maar achteraf gezien was het wel een soort wake-up call, dat politici ook dit soort informatie kunnen verspreiden. Dat is supergevaarlijk.”

“Een politicus heeft mensen die op hem stemmen en een achterban. Zij oordeelden niet alleen over het feit of ik daar wel of niet mocht staan, maar trokken ook mijn bestaansrecht in twijfel en reageerden dat ik in de war zou zijn.” Voor Emma is sindsdien duidelijk dat we er nog lang niet zijn met de acceptatie van trans personen. “Het ging toen echt om een haatcampagne, het was onwerkelijk.”

Haatcomments

Toch leest Emma wel alle comments die zij krijgt op haar video’s. “TikTok heeft een filter die heftige reacties tegenhoudt. Maar ik keur die reacties altijd allemaal goed.” Het voelt voor haar niet goed om comments te verwijderen. “Dat voelt als toegeven. Alsof die opmerkingen me iets doen en het doet me oprecht niets.”

Ook is ze van mening dat het openbaar maken van deze haatcomments meewerkt in het bespreekbaar maken van online haat. “Ik denk dat het mensen laat zien hoe heftig het is en hoe diep we als samenleving gezakt zijn”, legt Emma uit.

Dat het Emma weinig doet, betekent niet dat ze het normaal vindt hoe mensen onder haar video's reageren. “Het is ernstig wat er online gezegd wordt, niet alleen bij mij maar bij heel veel mensen. Ik ben het zo gewend dat ik misschien wat vaker moet stilstaan bij het feit dat het niet oké is.”

Steeds minder acceptatie

Emma kwam vroeg uit de kast en begon al op jonge leeftijd aan medicatie om haar puberteit te remmen. “Daar heb ik geluk mee gehad. Ik merk uit verhalen van anderen, die later in transitie zijn gegaan, dat zij meer onveiligheid meemaken op straat”, zegt ze.

"Hoe minder je het kunt zien, hoe meer acceptatie er is. Ik krijg bijvoorbeeld vaak complimenten met: ‘Je ziet het echt niet, je ziet er heel mooi uit’. Natuurlijk vind ik het wel leuk om dat te horen, maar je merkt wel echt dat de acceptatie een stuk minder is als iemand een zware stem of grove botstructuur heeft.”