Dat oppassen op je kleinkinderen je zo in de problemen kon brengen, had Diane van Aalderen nooit verwacht. Als bijstandsgerechtigde had ze dat niet mogen doen van de gemeente Amsterdam, want dat was zogenoemde ‘op geld waardeerbare arbeid’. Resultaat: 34.000 euro aan uitkering terugbetalen én een boete van nog eens 34.000 euro er bovenop. ‘Ik heb drieënhalf jaar moeten strijden om mijn gelijk te halen, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.’
In 2015 maakt De Monitor verschillende reportages over oppasoma Diane en over het strenge beleid van sommige gemeenten om ‘bijstandsfraudeurs’ op te sporen. Uiteindelijk kan Diane de acceptgiro verscheuren, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. ‘Ik weet niet of ik het had volgehouden als ik geen goede advocaat en de steun van mijn dochter Daniëlle en schoonzoon Frans had gehad. En de media-aandacht van De Monitor heeft natuurlijk ook geholpen’, zo blikt ze vijf jaar later terug op die tijd.
Verontwaardiging
De uitzendingen van De Monitor zorgen voor een storm van verontwaardiging onder Amsterdamse raadsleden en Tweede Kamerleden. Er worden raadsvragen gesteld in de hoofdstad en landelijk wordt een motie aangenomen waarin staat dat opa’s en oma’s met een bijstandsuitkering mogen oppassen op hun kleinkinderen. Zolang het een betaalde baan niet in de weg staat uiteraard. Bij de Centrale Raad van Beroep (hoogste rechtbank voor geschillen binnen oa. de sociale zekerheid) zijn Van Aalderen en de gemeente Amsterdam in goed overleg tot een oplossing gekomen en in 2016 wordt bekend dat ze uiteindelijk niets meer hoeft te betalen.
Verschil in aanpak
Diane verhuist de afgelopen jaren een aantal keer, woont inmiddels in Purmerend en ontvangt nu van die gemeente een bijstandsuitkering. ‘Ik heb als bijstandsgerechtigde veel casemanagers voorbij zien komen en het maakt echt uit bij welke gemeente én bij welke consulent je zit. Van de één mag je nog geen pot pindakaas krijgen en de andere wijst je erop dat je vergeten bent om een vakantie door te geven. Hier in Purmerend zijn ze veel menselijker dan toen in Amsterdam.’ Lachend: ‘Ze zullen nu trouwens wel eens kotsmisselijk van me worden, want ik geef tegenwoordig echt alles door aan de sociale dienst. Laatst nog zeiden ze: ‘Dat hoef je niet te melden hoor.’ Maar ik ben door de afgelopen jaren wel meer op mijn hoede.’
Lawaai maken
Voor ons huidige onderzoek Schulden zijn we benieuwd hoe Diane kijkt naar het verhaal van Robin Prijs. Ook hij zou bepaalde werkzaamheden niet hebben doorgegeven en voert daarover al een aantal jaar strijd met de gemeente. Want volgens Robin heeft hij wel degelijk mails naar de gemeente gestuurd die kunnen aantonen dat zij wisten van zijn vrijwilligerswerk. De gemeente zegt die echter nooit ontvangen te hebben.
‘Veel lawaai maken en inderdaad door blijven vechten, anders ben je sowieso de lul’, is het advies van ervaringsdeskundige Diane. ‘En je bij laten staan door een advocaat die gespecialiseerd is in bestuursrecht’, voegt ze eraan toe. Die juridische weg is Robin Prijs al een tijd geleden ingeslagen, hij hoopt dat de zaak binnenkort voorkomt bij de Centrale Raad van Beroep.
