Stefan (33) wordt er inmiddels wanhopig van. Hij woont in een sociale huurwoning op de tweede verdieping zonder lift en heeft MS, een chronische ziekte die zijn mobiliteit ernstig beperkt. Na drie jaar strijd heeft hij eindelijk een urgentieverklaring gekregen, maar nog steeds geen gelijkvloerse woning. “Ik kan mijn nek wel breken.”
Met een urgentieverklaring kom je als sociale huurder automatisch bovenaan de lijst met woningzoekenden als je reageert op een passende woning. In het geval van Stefan: een woning op de begane grond of in een gebouw met een lift, waar hij makkelijk met zijn rollator kan rondlopen.
Ambulance bellen bij iedere val
“Ik geef al jaren bij de gemeente en de woningbouwcorporatie aan dat ik een aangepaste woning nodig heb”, vertelt Stefan. Hij heeft in totaal vijf keer een urgentieverklaring aangevraagd, maar liep telkens tegen een muur van onbegrip op en bureaucratie. “Dan kreeg ik te horen: een eis is dat je minimaal een week per maand niet kan traplopen, anders ben je niet urgent genoeg.”
Ook vroegen ze om bewijs dat hij echt meerdere keren van de trap gevallen is. Ze raadden hem aan om bij elke val de ambulance te bellen. “Belachelijk!” vindt Stefan. “Die mensen hebben wel wat beters te doen dan voor mijn blauwe plekken en verstuikte enkel te komen, alleen omdat de gemeente ‘bewijs’ nodig heeft dat het slecht met me gaat.”
Ook heeft de corporatie Stefan geadviseerd om zich in te schrijven voor woningruil. Volgens hen een snellere route om aan een geschikt appartement te komen. Maar hij mag alleen ruilen met starters, omdat zijn appartement ook een starterswoning is. "Maar het kenmerk van een starter is nou juist dat die groep nog géén woning heeft,” windt Stefan zich op.
Oproep: ervaring met aanvragen urgentieverklaring?
Strijd om voorrang
De vraag is: wie heeft er voorrang bij het toewijzen van huizen nu het woningtekort zo nijpend is? Er is grote concurrentie tussen groepen woningzoekenden. Statushouders, gescheiden ouders met jonge kinderen of mensen met een beperking kunnen voorrang krijgen op een huurhuis. De druk op woningcorporaties van huurders die voorrang willen wordt dus steeds groter. Maar het toewijzen van woningen mag niet zomaar. Dat is strak gereguleerd. Hoe werkt het systeem van toewijzen en urgentieverklaringen en is het wel eerlijk?
Tijdelijke urgentie
Het is Stefan in september na jaren van strijd eindelijk gelukt om een urgentieverklaring te krijgen. Maar dit bewijs van urgentie is maar tijdelijk. Als er binnen een drie maanden géén geschikte woning vrijkomt, vervalt de verklaring. Stefan voelt de druk. “Ik heb in de afgelopen weken nog niet één keer een geschikt appartement voorbij zien komen." Hij ziet het dan ook somber in. Want wat als zijn gezondheid verslechtert, kan hij dan nog wel zelfstandig buiten komen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Ontvang iedere week onze beste verhalen in je mailbox.
