Het was de woensdag na Pasen op Texel. Yannick woonde op het eiland om te werken als instructrice bij een parachutespringclub. Toen ze na een etentje met een vriendin op de fiets naar huis zat, werd ze vanachteren aangereden. Met een traumahelikopter werd ze nog naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht, maar het mocht niet meer baten. Dezelfde nacht is ze overleden.

De grote vraag is hoe het heeft kunnen gebeuren. Yannick was goed zichtbaar geweest: haar voor en achterlicht stond aan en ze droeg een rode jas. Toch is de bestuurder in een rechte lijn, met 80 kilometer per uur op haar af gereden. Al snel werd bekend dat afleiding waarschijnlijk de oorzaak is geweest. 93 seconden voor het ongeluk stuurde de bestuurder haar laatste appje.

De bestuurder zegt zich niks meer te kunnen herinneren. Door een gebrek aan verder bewijs komt ze er enkel met een taakstraf vanaf. Dit is erg moeilijk voor de familie van Yannick. Voor hen is het onverwerkbaar dat de bestuurder niet wil toegeven wat er in de laatste seconden voor Yannicks aanrijding is gebeurd. Ze vinden dat er te weinig is gedaan om dit te achterhalen, en besluiten een stichting op te richten ter nagedachtenis van Yannick.

Ik spreek Yannicks vader, Frank Frijns, als hij net terug komt uit Texel. Zijn dochter is inmiddels twee jaar overleden. Elk jaar gaat de familie terug naar het eiland om haar te herdenken. ‘Als vader heb ik niet het doel om de dader achter de tralies te krijgen. Mijn dochter is dood, en ik krijg haar niet meer terug. Maar ik zou wel heel graag willen horen waarom mijn dochter is aangereden. Alles wijst erop dat de bestuurder afgeleid was. Ze heeft rondom het ongeluk berichtjes verstuurd en ontvangen, en ze is zonder te remmen op mijn dochter ingereden’. En Frijns zou het fijn hebben gevonden als hij dat ook van de rechter had gehoord.

Onderzoek

De familie verbaast zich over de manier waarop er met ongelukken waarbij een vermoeden is van appen wordt omgegaan. ‘Er is veel te laat gekeken of de telefoon van de bestuurder gebruikt is. Toen de politie beslag legde op haar telefoon, waren de berichten rond het moment van het ongeluk verdwenen en was de telefoon van de persoon met wie de bestuurder aan het appen was in het water gevallen, dus onbruikbaar. Wat nog wel te achterhalen was, was de volgende app: ‘Ik heb iemand aangereden en ik denk dat ze dood is.’ Kort verstuurd na de aanrijding.

De politie zou de bevoegdheid moeten hebben om via de provider te achterhalen of er geappt is. Ook verbaast het ons heel erg dat slachtoffers in het verkeer door vermoedelijk telefoongebruik helemaal nergens geregistreerd staan. Door schattingen lijkt het erop dat twintig tot dertig procent van alle dodelijke verkeersslachtoffers door telefoongebruik komt, maar omdat dat nergens echt bijgehouden wordt, is het heel moeilijk om te zeggen hoe groot het probleem daadwerkelijk is.’

Minister Grapperhaus

Met stichting Yannick hoopt de familie het bewustzijn rondom het gevaar van appen te vergroten, en hopen ze beweging bij de overheid teweeg te brengen waardoor er meer gedaan wordt aan ongelukken met specifiek deze oorzaak. ‘Samen met de moeder van Yannick heb ik rond de tafel gezeten met minister Van Nieuwenhuizen (Infrastructuur en Waterstaat) en minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid). We hebben toen gezegd dat we pleiten voor meer voorlichting, betere handhaving, en hogere straffen.’

Het lijkt erop dat de familie Frijns invloed heeft gehad. In maart kondigde Minister Grapperhaus aan dat de maximale straf op appen in het verkeer fors omhoog gaat: je kan er twee jaar cel voor gaan krijgen. Frijns is blij, maar geeft aan dat dit het probleem nog niet gaat oplossen: ‘Voor de minister is dit de makkelijkste maatregel die genomen kan worden. Voorlichting kost geld, handhaving kost geld, maar hogere straffen niet. In ons gesprek heeft hij aangegeven dat hij ook vindt dat er meer en betere handhaving moet komen, maar voor hem is het natuurlijk lastiger om dat te regelen. Toch is dit cruciaal om ook daadwerkelijk wat te bewerkstelligen.’

Stichting Yannick blijft zich dus inzetten. ‘Yannick is om een volkomen zinloze reden om het leven gekomen. Het enige wat we kunnen doen is hopen dat er in de toekomst een stuk minder Yannicks zullen zijn.’