Is er in Den Haag een probleem als het aankomt op Spoedzorg? Dat met name bewoners van Leidschendam-Voorburg zich zorgen maken is duidelijk. Per 2017 sluit daar de spoedeisende hulp (SEH) van ziekenhuis Antoniushove, onderdeel van MCH-Bronovo in Den Haag. ‘Een malloot plan, zeker voor een vergrijsd gebied als hier,’ sprak de Leidschendamse huisarts Ottengraf in een interview met De Monitor. Hij en zijn collega-huisartsen zijn fel gekant tegen het besluit om de acute zorg te concentreren op de twee Haagse vestigingen, het Westeinde en het Bronovo. Patiënten moeten nodeloos lang reizen voor acute zorg, die volgens bewoners en huisartsen te dun wordt uitgesmeerd over het gebied. We leggen die kritiek voor aan Paul Doop, voorzitter van de Raad van Bestuur van MCH-Bronovo.
Dat het bewoners emotioneel raakt merkt Doop, al zijn die zorgen volgens de bestuurder niet altijd gebaseerd op feiten, maar meer op een onderbuikgevoel. ‘Ik sprak tijdens een voorlichtingsbijeenkomst een mevrouw die speciaal uit Voorburg was afgereisd naar Voorschoten. Ze nam me apart, omdat ze het voor een volle zaal te emotioneel vond om haar bezwaren uit te spreken. Uiteindelijk bleek dat vooral te gaan over de trend dat alles maar naar Den Haag verdwijnt. Dat alles wordt ingepikt door “de grote stad”, terwijl er voor haar eigenlijk niets verandert. Of ze nu naar Leidschendam of Den Haag reist. Zelfs met het openbaar vervoer is ze nog steeds binnen een kwartier in een heel goed ziekenhuis.’
Maar ook bij huisartsen valt die sluiting niet in goede aarde. Zij vinden de spreiding van acute zorg rond Den Haag onvoldoende, zeker in een vergrijsd gebied als Leidschendam, Voorschoten en Voorburg. Ze leverden er zelfs een petitie voor in bij minister Schippers.
‘Het klopt dat het gebied vergrijsd is, die hele noordwest kant van Den Haag kent relatief veel ouderen. Voor die mensen is het vooral belangrijk dat er een huisartsenpost is, want als het gaat om de bereikbaarheid van een spoedeisende hulp volstaan de overgebleven SEH’s in Den Haag en Leiden. Als iemand acuut onwel wordt en naar een spoedeisende hulp moet worden vervoerd, dan zijn er genoeg ziekenhuizen die dicht genoeg in de buurt liggen. Dat heeft de minister de bezwaarmakers ook aangegeven: gegarandeerd blijft de wettelijke norm dat iemand in 45 minuten in het juiste ziekenhuis arriveert - gerekend vanaf het telefoontje naar 112. Waar die mensen zich vooral zorgen om maken is dat de huisartsenpost ook sluit, maar dat is niet onze keuze, maar van de huisartsen daar.’
Die zeggen weer: het heeft geen zin een huisartsenpost open te houden als je geen spoedeisende hulp in de buurt hebt om patiënten snel te kunnen doorverwijzen.
‘Daar ben ik het niet per definitie mee eens, maar dat is hoe zij er naar kijken. Overigens is er ook een goed functionerende mobiele huisartsendienst in Den Haag, dus mensen zijn niet compleet verstoken van acute eerstelijnszorg. Wat betreft het vervoer met de ambulance. Het is nu al zo dat ambulances over het algemeen het Antoniushove voorbij rijden, omdat we daar niet alle specialismes meer in huis hebben. Het werd daarom ook steeds onlogischer om de spoedeisende hulp open te houden. Dat leidt alleen maar tot onnodig vervoer, omdat mensen dan nadat ze binnen zijn gebracht voor opname alsnog vervoerd moeten worden naar het Westeinde of Bronovo. Dat vinden wij onwenselijk.’
Maar dat is nu toch ook zo? Ambulanceverpleegkundigen geven aan dat veel van hun capaciteit op gaat aan het vervoer van patiënten tijdens een opnameperiode. Zij zeggen bovendien dat het sluiten van SEH’s van invloed is op hoe snel ze een patiënt kunnen afleveren en zich weer vrij maken.
‘Ik heb dat gelezen ja. Dat het vervoer tussen de locaties van het MCH inderdaad extra beslag legt op het ambulancevervoer klopt, dat hebben we zelf ook in de gaten. We hebben daarover gecommuniceerd met de RAV Haaglanden en die hebben daar maatregelen op genomen. De hoeveelheid verplaatsingen die ambulanceverpleegkundigen zeggen te moeten rijden verbaast mij overigens, net als dat zij aangeven vaak te moeten wachten voor de poort van de spoedeisende hulp. Onze capaciteit is volgens mij in orde. Er zijn wel piekmomenten, zoals tijdens een griepgolf, maar iets als een opnamestop - waarbij ambulances geweerd worden - kennen wij in Den Haag eigenlijk nauwelijks. De sluiting van de SEH in het Antoniushove voert die druk ook niet verder op, omdat we nu al de complexe acute zorg in het Westeinde opvangen en bijvoorbeeld de mono trauma’s en geriatrische zorg in het Bronovo.’
De huisarts uit Leidschendam die wij hebben gesproken stelt dat verzekeraars ook aansturen op het sluiten van de spoedeisende hulp van het Bronovo. Dat zou betekenen dat inwoners van Leidschendam naar het centrum van Den Haag of naar Leiden moeten voor een spoedzorg.
‘Dat is een broodje aap-verhaal. Verzekeraars hebben gezegd: er zijn wat ons betreft drie spoedeisende hulp afdelingen in dit gebied. Dat zijn die van het Hagaziekenhuis, het Westeinde en het Bronovo. Daar verandert niets aan.’
Maar in de communicatie over de sluiting geeft u het zelf aan: het zijn de zorgverzekeraars die vanwege financiële redenen hebben aangestuurd op het sluiten van één van uw SEH-afdelingen. Had u zelf liever het Antoniushove open gehouden?
Nee, we willen gespecialiseerde zorg. Liever de beste artsen op één locatie dan een ziekenhuis dat van alles een beetje doet. Al die verschillende vakken - of dat nou een gynaecoloog is of een spoedeisende hulparts - zijn zo gespecialiseerd geworden. Die zorg moet je in de meest optimale omgeving aanbieden, dat geldt dus ook voor spoedeisende hulp. De tijd dat je ’s nachts bijvoorbeeld alleen gezien wordt door een huisarts-in-opleiding is echt voorbij. Ook op de spoedeisende hulp word je gezien door gespecialiseerde spoedartsen of medisch specialisten. Iemand die met een CVA (beroerte, red) binnenkomt, moet je behandelen in een ziekenhuis dat daar de meeste ervaring mee heeft. We weten dat je op die manier uiteindelijk de meeste overlevingskansen aanbiedt.’
