Zwangerschapsdiscriminatie: veel vrouwen die ermee te maken krijgen, laten het voor wat het is. Bang om de relatie met de desbetreffende werkgever op het spel te zetten. Jette ging juist wél het gesprek met haar baas aan en dát wierp uiteindelijk zijn vruchten af.
Al bijna 11 jaar werkt Jette bij een zorginstelling als flexibele arbeidskracht. Eind vorig jaar werd ze gebeld om te solliciteren op een vaste baan bij datzelfde bedrijf. ‘Ik was hartstikke blij en zat al een tijdje te wachten op zo’n kans.’ Als ook het sollicitatiegesprek positief verloopt, denkt Jette dat de baan in the pocket is.
Wel of niet vertellen tijdens sollicitatiegesprek?
Maar ze maakt de ‘fout’ om in het sollicitatiegesprek te vertellen dat ze zwanger is. ‘Sommige mensen in mijn omgeving adviseerden mij van tevoren al om het niet te vertellen, maar ik wilde gewoon eerlijk zijn. Het lijkt mij dat je je werkrelatie ook heel erg verpest als twee weken later blijkt dat je een kind krijgt.’
Toch zorgt haar eerlijkheid ervoor dat Jette daags na het gesprek gebeld wordt met de mededeling dat de baan helaas aan haar neus voorbijgaat. ‘Ik kreeg te horen dat het te veel risico was om mij aan te nemen. Er is zelfs letterlijk gezegd: ‘Als je niet zwanger was geweest, had je volgende week kunnen beginnen’.’
Bewijslast
In het onderzoek Zwangerschapsdiscriminatie spreken we regelmatig vrouwen die ook een vorm van discriminatie ervaren tijdens of net na hun zwangerschap. Vaak is het lastig te bewijzen en maar weinigen dienen een klacht in bij hun werkgever of het College voor de Rechten van de Mens. Volgens voorzitter Adriana van Dooijeweert van het College zouden vrouwen dit juist wel moeten doen, ook om werkgevers bewust te maken van wat wel en niet mag.
Schande anno 2020
Ook Jette heeft in eerste instantie nog wel begrip voor de afwijzing. ‘Maar dan leg je de telefoon neer en dan realiseer je je: ‘Dit is niet ok’. Het is een grof schandaal dat dit anno 2020 nog steeds gebeurt. Kijk, dat mijn oma moest stoppen met werken omdat ze ging trouwen en kinderen kreeg, dat is een ander verhaal. Maar hoeveel jaar zijn we nu verder?’
Jette besluit het er niet bij te laten zitten, maar vindt niet onmiddellijk gehoor binnen de zorginstelling. ‘Dat zorgt voor veel frustratie, omdat je het idee hebt dat je niet begrepen wordt. En je denkt ook: ‘Shit, mijn hele inkomen gaat wegvallen’. Tegelijkertijd wil je geen stress hebben, want je hebt een baby in je buik die dat allemaal niet zo leuk vindt. Dus je probeert rustig te blijven, maar dat is heel lastig in zo’n situatie.’
Excuses en een baan
Na twee weken bellen en mailen – en een telefoontje van De Monitor – blijkt de zorginstelling de klacht inmiddels wel serieus op te pakken. Er volgen gesprekken met Jette, ze krijgt excuses en een baan aangeboden. Jette: ‘En dat is niet het enige, ik heb ook echt het idee dat er een verandering in gang is gezet binnen onze organisatie.
Volgens de zorginstelling was de klacht van Jette ook zonder bemoeienis van De Monitor opgepakt, maar het heeft het proces wel versneld, laat hun bestuurder weten. ‘Dit had nooit mogen gebeuren en we doen er alles aan om dit in de toekomst te voorkomen,’ aldus de zorginstelling. ‘We hebben juist behoefte aan nieuw zorgpersoneel. Iedereen is welkom, ook als je zwanger bent.’ Via de intranetpagina van de organisatie zullen medewerkers bovendien geattendeerd worden op het verhaal van Jette en worden ze opgeroepen om soortgelijke ervaringen te melden.
Jette’s missie lijkt daarmee geslaagd. ‘Ik ben hier heel erg blij mee, niet alleen voor mezelf, maar ook voor andere zwangere vrouwen binnen onze instelling.’
De uitzending over zwangerschapsdiscriminatie is op maandag 17 februari om 22:15 uur op NPO2. Ook ervaring met dit onderwerp? Laat het ons weten!
