Voor ons onderzoek naar de Overgang op de werkvloer komen we in contact met Sarah. Na een workshop op haar werk, waarin ze het advies krijgt om haar overgangsklachten te bespreken, stapt ze naar haar leidinggevende. ‘Dat had ik nooit moeten doen. Ik kreeg zoveel ellende erbij.’ 

Sarah wil niet met haar echte naam in het artikel. Ze is bang dat ze haar baan verliest als ze haar ervaring deelt. “Ik werk bij een grote organisatie. Ik heb geprobeerd het bespreekbaar te maken, maar dat pakte dus helemaal verkeerd uit.”

Lomp

Wat is er aan de hand? “Mijn werkgever bood workshops aan over de overgang. Ik was daarin geïnteresseerd, want ik slaap heel slecht sinds ik in de overgang ben.” Dus Sarah ging erheen en hoorde daar: heb je klachten, bespreek het met je leidinggevende, er zijn altijd oplossingen te bedenken. “Vooral de nachtdiensten speelden mij parten. Ik dacht: dat bespreek ik met mijn leidinggevende.” Die reageerde heel lomp. “Hij gaf aan dat ik dan in een procedure kwam te zitten waar ik niet in wilde komen. Hij stimuleerde mij ook om maar bij andere afdelingen te solliciteren. Hij wilde niet meedenken in oplossingen om met mijn klachten om te gaan.”

De flexibiliteit waar tijdens de workshop over werd gesproken, bleek er in de praktijk voor Sarah helemaal niet te zijn. “Ik ben inderdaad maar gaan solliciteren bij andere afdelingen. Maar ik werd niet aangenomen. Telkens als de vraag werd gesteld: waarom wil je deze stap maken? kwam ik er niet uit. Ik wilde die stap namelijk helemaal niet maken: ik wilde mijn eigen werk blijven doen.”

‘Die extra spanning kon ik er niet bij hebben’

Ze kwam bij de bedrijfsarts terecht: die stelde voor om dan maar wat meer avonddiensten te gaan draaien. “Dat vond ik geen probleem. Avonddiensten lukten wel. Het ging mij echt om die nachtdiensten, dat was op dat moment te zwaar.” Maar ook dat wilde de leidinggevende niet.

Toen volgde er een gesprek met een arbeidsdeskundige. “Die snapte gelukkig heel goed wat er aan de hand was. Die zei: jullie moeten gewoon samen een oplossing zoeken.” Dat gebeurde niet. Sarah: “Op een gegeven moment ben ik gewoon heel kwaad geworden en heb ik gedreigd om een jurist in te schakelen. Toen eindelijk was mijn leidinggevende om. Maar ik heb dus bijna twee jaar extra spanning erbij gehad terwijl ik mijn handen al vol had aan mezelf met die overgang.”

De roosters moeten kloppen

Hoe gaat het nu op haar werk? “Ik doe klussen op andere afdelingen, maar dat is eigenlijk ook een beetje een vlucht om maar weg te zijn.” Sarah is zwaar teleurgesteld in haar werkgever. Workshops over de overgang zijn mooi, maar je bent totaal niet geholpen als je manager er niet heen gaat en dus niet begrijpt waar jij mee te kampen hebt, is haar punt. Sarah: ”Het gaat er voor leidinggevenden uiteindelijk om dat de roosters kloppen. Ik snap dat wel. Maar het gevolg is dat de cijfers belangrijker zijn dan de mens. Dat leidt juist tot meer ziekte en persoonlijke ellende.”

Meer weten over de overgang op de werkvloer? Kijk onze uitzending:

Pointer
25 min 20 s

Opvliegers, spierpijn, mentale problemen... Er komt eindelijk meer aandacht voor overgangsklachten. Bekende Nederlanders maken er podcasts en boeken over, en zelfs op tv en social media wordt erover gesproken. Maar hoe is dat op de werkvloer? In Nederland zijn ongeveer 1,9 miljoen vrouwelijke werknemers van 40 jaar en ouder. Naar schatting 315.000 van hen zitten in de perimenopauze (de periode voordat je menstruatie stopt). En bij zeker de helft (173.000 vrouwen) hebben de klachten invloed op het werk. Kunnen vrouwen daarover praten? Hoe gaan werkgevers en (bedrijfs)artsen ermee om? En zijn klachten niet vrij eenvoudig te behandelen?

Oproep

Herken jij het verhaal van Sarah? Werd jij wel geholpen toen je met je overgangsklachten bij je werkgever aanklopte? Laat het ons weten.

Makers