Drie weken lang zit Suzanne in een kliniek nadat ze in verwarde staat ’s nachts de straat op ging. Eindelijk is ze weer vrij, en daar is ze blij mee. In haar laatste videodagboek voor ons onderzoek Vitale beroepen zien we hoe het is om weer thuis te zijn en vertelt ze waarom alleen digitaal contact met haar woonbegeleider niet genoeg voor haar is.
“Ik mag naar huis!! Eindelijk.” Na drie weken gedwongen doorgebracht te hebben in een kliniek staat Suzanne eindelijk weer buiten. In vorige videodagboeken zagen we dat ze het steeds zwaarder kreeg. Door corona was ze al haar routines kwijt en raakte ze door alle maatregelen erg gestresst. Na een paar weken kwam Suzanne in een zware crisis en liep ze midden in de nacht verward langs een drukke weg.
Wennen aan de wereld
Suzanne is erg blij om weer naar huis te mogen. “Ik was het zo zat in die kliniek, echt waar. Het was dan wel coronavrij, maar door corona mochten er geen overplaatsingen plaatsvinden, dus ik zat op een unit waar ik totaal niet thuishoorde.”
Nu ze weer buiten de kliniek is, moet Suzanne zich aanpassen aan het dagelijkse leven, mét coronamaatregelen. “Nu moet ik weer gaan wennen aan de wereld en aan hoe alles hier gaat. Maar ik ben wel weer blij dat ik gewoon mijn eigen eten en drinken kan kopen en alles weer zelf kan doen. Ik ben nu een mega rondje aan het lopen en ben zo blij dat ik weer buiten ben.”
YOUTUBE VIDEO INVOEGEN https://youtu.be/Q7fWCzPYPI8
E-health
Door corona mocht Suzanne haar woonbegeleider een lange tijd alleen zien door te beeldbellen. Al langer probeert de GGZ meer mensen warm te krijgen voor onlinebehandelingen, want het is efficiënter en patiënten en behandelaren zijn vaak tevreden. Maar Suzanne ziet dat het voor haar niet geschikt is.
“Iedereen heeft het nu over e-health. Over hoe geweldig dat wel niet is, dé oplossing voor de GGZ. Maar dat gaat gewoon niet goed bij mij. Ik mis gewoon een groot stuk van het contact waardoor ik veel sneller boos word. Omdat ze me niet begrijpen, omdat ze niet doorhebben wie er nou voor hen zit en niet weten wat ik nodig heb. Het contactleggen vind ik zoveel moeilijker”, aldus Suzanne.
Suzanne is daarom erg blij dat haar woonbegeleider weer mag komen. “Wandelen heeft nu de voorkeur, maar mijn situatie is nu zo shit dat ze weer thuis mag komen.” Suzanne heeft op anderhalve meter van haar bank een stukje tape geplakt, zodat haar woonbegeleidster op veilige afstand langs kan komen. “De huisbezoeken zijn weer gestart en dat is toch wel echt heel fijn.”
