‘Mijn moeder lijdt aan de longziekte COPD en wordt helaas regelmatig met spoed voor benauwdheid naar het ziekenhuis vervoerd. De laatste keer is dat haar bijna fataal geworden,’ laat tipgever Edwin van den Hout uit Spijkenisse weten. Edwin benadert De Monitor voor het dossier Spoedzorg na publicatie van artikelen over het verdwijnen van de acute zorg op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten. Sinds het faillissement van het Ruwaard van Putten Ziekenhuis kan zijn moeder José niet meer worden geholpen in Spijkenisse zodra het mis gaat. En kort geleden ging het goed mis! Tijdens een lange spoedrit met de ambulance naar het Rotterdamse Sint Franciscus Gasthuis raakt José bijna in coma. We zoeken Edwin en zijn ouders op om hun verhaal te doen.
José heeft een ernstige vorm van COPD en wordt permanent beademt met behulp van een zuurstoffles. Regelmatig heeft zij last van exacerbaties: aanvallen van benauwdheid. Zo’n 5 à 6 keer per jaar moet zij daarvoor met spoed worden behandeld in het ziekenhuis. Maar sinds het Ruwaard Van Putten Ziekenhuis in Spijkenisse gesloten is, moet zij daarvoor naar verderop gelegen ziekenhuizen in Schiedam of Rotterdam.
Coma
José raakt in kritieke toestand door een voor haar nieuwe complicatie van de COPD. Zij heeft last van hypercapnie, een veel voorkomende ernstige aandoening bij patiënten met COPD. Als gevolg van de longziekte blijft er lucht achter in haar longen en wordt er te weinig koolstofdioxide uitgeademd. Zij moet voor behandeling zo snel mogelijk aan de automatische beademing op de Intensive Care (IC) van een ziekenhuis.
Tijdens de ambulancerit is nog niet duidelijk dat José last heeft van hypercapnie en krijgt zij net als alle andere keren zuurstof toegediend. Dit zorgt juist voor een verergering van de klachten. Door de half uur durende rit naar de Spoed Eisende Hulp (SEH) en het toedienen van de zuurstof raakt zij bijna in coma. Op de SEH hoort de familie dat de toestand van zijn moeder heel kritiek is.
José kan het gelukkig allemaal navertellen, maar Edwin was daar destijds helemaal niet gerust op. ‘Ik heb in het ziekenhuis op de Spoed Eisende Hulp een soort van afscheid van mijn moeder genomen. Gelukkig is het goed gekomen maar ik hou mijn hart vast voor de volgende keer.’ Een ‘schokkende’ ervaring, vindt hij.
