Ongeveer een derde van alle kinderen (onder de 18 jaar) die een aanvraag doet, krijgt geen toegang tot de Wet langdurige zorg (Wlz).

In een interview met De Monitor zei minister de Jonge: ‘Een aantal ouders vraagt, en soms ook omdat de gemeente ze daar naartoe verwijst, een indicatie aan bij het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) en krijgt daar dan nul op het rekest, omdat het eigenlijk zorg is die ofwel vanuit de gemeente gefinancierd moet worden ofwel vanuit de Zorgverzekeringswet. en Zo’n kastje-naar-de-muur-ervaring is voor ouders vreselijk.’

Om dat terug te dringen heeft De Jonge afspraken gemaakt met het CIZ: zien zij veel afwijzingen in een gemeente, dan moet het CIZ met die gemeente in gesprek om te achterhalen wat de oorzaak is.

Ik sprak met Marcel de Krosse, medisch adviseur bij CIZ.

Veel ouders vinden het ontzettend moeilijk om de goede en juiste zorg voor hun kind te krijgen. Waarom is dat zo moeilijk?

‘Ja dat horen wij ook wel. Daar zijn een paar redenen voor. Er is een misverstand dat als je hele zware zorg nodig hebt, dat je dat alleen onder het regime van de Wlz kan krijgen, terwijl dat ook mogelijk is onder de Zorgverzekeringswet en de Jeugdwet. En het andere is dat de toegangscriteria voor de Wlz veel scherper zijn dan voor bijvoorbeeld de Jeugdwet. In de Wlz komt je pas als je zóveel zorg nodig hebt dat je 24 uur per dag toezicht nodig hebt en er geen herstel meer mogelijk is, zodanig dat we zeker weten dat een kind zich niet meer zo kan ontwikkelen dat het ooit zelf de zorg kan regelen.

Wat zouden we daaraan kunnen doen?

Omdat we zien dat heel veel mensen onterecht bij ons aankloppen, proberen wij mensen te verwijzen naar het loket waar ze wel de zorg voor hun kinderen kunnen halen. Want het feit dat wij mensen afwijzen voor de Wlz, betekent niet dat je geen zorg krijgt, maar wel dat je bij ons aan het verkeerde loket bent. Wij verwijzen mensen ook naar de onafhankelijke cliëntondersteuning die je bij de gemeente kunt krijgen.’

Wat kunnen jullie, het CIZ, beter doen?

Als wij zeggen ‘u hoort niet bij de Wet langdurige zorg’, dan kunnen we het beter uitleggen, want soms begrijpen mensen het niet. Die zeggen: ‘Ik heb toch een kind met zware zorg, dat hoort dan toch in de Wet langdurige zorg?’ Wat we ook nog beter kunnen doen is doorverwijzen naar waar je wel terecht moet komen. En wij zullen nog wat actiever met de partijen contact zoeken, zodat de mensen niet langer hoeven door te dwalen.

Er zijn ook ouders die eindelijk zijn toegelaten tot de Wlz en dan ineens minder zorg krijgen dan ze bijvoorbeeld voorheen hadden.

‘Ja dat horen wij ook wel eens. Vaak gaat het om kinderen die hele zware lichamelijke zorg nodig hebben en die dat voorheen vanuit de Zorgverzekeringswet kregen en nu binnen de Wet langdurige zorg vallen, omdat duidelijk is dat ze niet meer zullen verbeteren. Die worden ze ineens geconfronteerd met minder zorg. Daar is dan een oplossing voor verzonnen in de vorm van meerzorg. Alleen om in aanmerking te komen voor die meerzorg, moet je nadat je een indicatie van ons hebt gekregen weer naar het zorgkantoor, en die gaat daarover.’

Sluiten de wetten waar het hier over gaat, goed genoeg op elkaar aan?

‘Op zich hoeft er mijns inziens niet heel veel te veranderen aan die wetten, maar we mogen in de uitvoering wel beter zorgen dat die wetten op elkaar aansluiten. Bijvoorbeeld door beter met elkaar in contact te gaan en door te zorgen dat de verschillende loketten elkaar goed kunnen vinden. Mensen moeten zo snel mogelijk bij het juiste domein uitkomen’

Kijk hier onze uitzending terug over de zorg voor ernstig beperkte kinderen.