Steeds meer mensen zien hun huisdier als een volwaardig gezinslid ziet Joyce in haar praktijk, volgens haar is dit geen slechte ontwikkeling. “Mijn hond is ook een belangrijk onderdeel van mijn leven. Maar je ziet dat klanten hierdoor dezelfde zorg verwachten als voor mensen. Tegelijkertijd houden ze niet altijd rekening met het prijskaartje dat daaraan hangt.”

Dat het prijskaartje flink kan oplopen, heeft volgens Joyce een aantal logische redenen. “Ik kan een kat niet vragen om netjes zijn medicijnen in te nemen, daar heb ik soms wel drie mensen voor nodig, bijvoorbeeld als het een agressief dier is. Bovendien is onze apparatuur net zo geavanceerd als die binnen de zorg voor mensen, en dus ook net zo prijzig in gebruik. Tot slot zijn wij verplicht om 21 procent btw te rekenen, dat is in de menselijke zorg niet het geval.”

Dierenzorg geldklopperij?

Het sentiment dat dierenartsen zoveel geld verdienen dat ze jaarlijks een paar maanden op de Bahama’s kunnen doorbrengen, is volgens Joyce onterecht. “Diergeneeskunde is één van de universitaire opleidingen waaraan je de slechtst betaalde baan overhoudt. En dat terwijl het een zware studie is, die zes jaar duurt. Als ik vrienden met een eigen onderneming vertel wat ik hieraan overhoud, zijn ze verbaasd.”

Dit vak doe je volgens Joyce dan ook maar met één reden. “Je kiest hiervoor omdat je dieren beter wil maken, maar ondertussen sta je een groot deel van de tijd te onderhandelen over geld en mogelijkheden voor bepaalde behandelingen. De stress die dat soort gesprekken oplevert, maakt dit beroep soms heel zwaar.”

Je konijn in de CT-scan

Ook kunnen klanten de druk bij dierenartsen soms flink opvoeren. Boosheid is hen en de assistenten niet vreemd. “Vooral het dreigen met slechte reviews vind ik een heel naar machtsmiddel. Laatst belde een klant dat ze nú geholpen wilde worden, anders zou ze een slechte recensie achterlaten. Wat ze ook heeft gedaan Ik snap de frustratie, er is een tekort aan dierenartsen dus we kunnen niet iedereen direct helpen, maar het is niet eerlijk om die op ons af te reageren.”

In de korte tijd die dierenartsen voor een consult hebben, zo’n twintig minuten, moeten zij zo goed mogelijk inschatten wie er tegenover hen staat. “Er zijn twee uitersten,” schetst Joyce. “Sommige klanten willen hun tweejarige kat met een gebroken poot laten inslapen en sommigen willen een CT-scan voor hun konijn.” Dat het laatste vaak tien keer zo duur is als het eerste, maakt het voor dierenartsen lastig om in te schatten wat ze moeten adviseren op basis van het budget van een klant.

‘Een hetze op de dierenzorg’

Het idee dat dierenzorg ‘te duur’ zou zijn, is volgens Joyce met name aangewakkerd door de media. “Er is al jaren een soort hetze bezig op dierenartsen. Dat merk ik heel goed terug in de kliniek. Klanten komen al binnen met opmerkingen als: ‘Ik weet wel wat jullie hier doen’ en ‘Ik heb het wel gelezen’.”

Diereigenaren maken hoge kosten, maar dat ligt voor een deel ook bij de henzelf, vindt Joyce. “Je moet heel goed nadenken over het aanschaffen van een dier. Circa 50 procent van de consulten die wij doen heeft te maken met ras-gerelateerde problemen. Je kunt dus een hoop geld besparen door niet te kiezen voor een rasdier of juist voor een dier met een stamboom waarvan de ouderdieren goed gescreend zijn op ziekten." Ook als je een klein budget hebt, kan het heel fijn zijn om een huisdier te hebben, denkt Joyce. "Maar misschien niet tien katten of acht honden.”

Verzekeren van huisdieren

Ook het verzekeren van huisdieren zou gangbaar moeten worden, volgens Joyce, dat zou de onverwacht hoge kosten voor veel eigenaren kunnen drukken. “Je zou andersom moeten redereneren. Kijk eerst wat je te besteden hebt. Als jij een maandbudget hebt van 20 euro per maand, dan kun jij een verzekering afsluiten voor een kat of een klein hondje. Dan kom je niet uit op een grote hond als een Berner Sennen. Kies dus een huisdier dat past bij jouw budget."