Jong en psychisch in de knel
De wachttijden in de jeugd-ggz zijn te lang. Ondanks alle inspanningen, wordt er te weinig resultaat geboekt. We krijgen berichten van jongeren die soms maanden moeten wachten voor ze kunnen starten met hun ggz-behandeling. Zoals van onze tipgever Jente, die na een traumatische gebeurtenis aanklopt bij de ggz. Daar krijgt ze te horen dat ze alleen op een intakegesprek al 150 dagen moet wachten.
Ondertussen neemt bij Jente, en bij al die andere jongeren die in de wacht staan, de psychische nood toe. De lange wachttijden in de ggz zijn geen nieuw probleem, maar corona zet het systeem nóg verder onder druk. Is het verantwoord om jongeren die psychisch vastlopen, zo lang te laten wachten op hulp? En waarom wil het maar niet lukken om een goede oplossing te vinden voor dit nijpende probleem?
